Verkeerde verwachtingen? | Wat ik als kind dacht bereikt te hebben op mijn leeftijd

Al een aantal maanden ben ik alweer 23 jaar. Meer dan tien jaar geleden als klein meisje had ik totaal niet verwacht dat mijn leven eruit zou zien, zoals het er nu uitziet. Ik zou als ik 23 jaar was toch allang niet meer op school zitten en nog 'niks' bereikt hebben in het leven? In deze blog bespreek ik de verwachtingen die ik als kind had over hoe ik aan het begin van mijn twenties zou leven en in hoeverre dit overeenkomt met mijn daadwerkelijke leven. Als kind verwacht je vaak iets heel anders dan het daadwerkelijk is! Eigenlijk best grappig toch? 

Ik zou getrouwd zijn

Als klein meisje had ik van jongs af aan al de grote droom om ooit te trouwen met mijn prins op het witte paard. Ik zou rond mijn twintigste het 'ja-woord' geven in een prachtige witte jurk, in een kasteel met al mijn familie en vrienden erbij. Er zou een groot feest komen met veel taart en muziek. Daarna zou ik nog lang en gelukkig leven met mijn droomprins en mijn trouwjurk bewaren, zodat ik die nog dagelijks kan aantrekken! Nou, de prins heb ik gevonden! Helaas heeft hij geen wit paard, maar ach! Een zwarte auto is ook prima (hihi). Echter zijn we niet getrouwd en staat dit voorlopig ook niet op de planning. Trouwen is duur als je zulke grote wensen hebt als ik heb. Daarnaast hecht ik er minder waarde aan dan vroeger. Natuurlijk droom ik nog van een sprookjesbruiloft met een mooie, witte jurk, maar dat kan later ook altijd nog. Ik hoef niet met mijn vriend te trouwen om te weten dat hij voor altijd bij mij blijft, terwijl ik vroeger dacht dat dit wel noodzakelijk was. Mijn vriend en ik zijn op dit moment 4,5 jaar samen, maar wij voelen de drang niet om te trouwen. Ja, het feest en de jurk zijn super leuk, maar trouwen voegt voor ons niets toe aan onze relatie. Die is helemaal perfect en trouwen kan dit niet nog beter maken.

Ik zou moeder zijn van twee kinderen 

Hahaha, goeie, jongere Meaghan! Ik kom zelf uit een gezin van twee, dus ik snap waar die gedachte vandaan kwam. Ik heb een jonger broertje en uiteraard wilde ik als kind zelf ook een jongen en een meisje. Zo rond mijn 25ste zou ik dan moeder worden van eerst een jongen en daarna een meisje, zodat de grote broer altijd zijn zusje kan beschermen! Nou, ik kan je verklappen: die kinderwens is er (momenteel) niet. Ik zit nog volop in mijn studie, heb nog geen baan of huis en ik wil eerst nog meer van het leven proeven voordat ik al mijn vrijheid opgeef aan kinderen. Daarnaast weet je nooit zeker of je wel kinderen kan krijgen. Dat moet je ook maar gegeven zijn. Ik ben helemaal niet met kinderen bezig en ik weet ook niet eens zeker of ik ze ooit wil of kan krijgen. Het gaat in elk geval niet voor mijn dertigste gebeuren, vermoed ik. Dus nee jongere Meaghan, je bent geen moeder op je 25ste, sorry!

Ik had een baan als dierenarts, receptioniste of zangeres 

Al eerder schreef ik een blog over beroepen die ik als kind later graag zou willen uitoefenen. Ik zag het al helemaal voor me! Ik zou achter de receptie zitten, dieren hun levens redden en de sterren van de hemel zingen. Natuurlijk zou ik dit doen in combinatie met het moederschap. Ik zag het al helemaal voor mij hoe dit moest zijn! Helaas voor mijn jongere zelf is ook dit geen werkelijkheid geworden. Ik kan niet echt zingen, het redden van dierenlevens bleek toch niet altijd rozengeur en maneschijn te zijn en achter een receptie zitten leek mij uiteindelijk toch heel saai. Ik ben Human Resource Management gaan studeren en sinds 2018 ben ik begonnen aan de universitaire pre-master voor Sociologie. Dat zijn hele andere studies dan ik als kind voor ogen had. Sowieso dacht ik als kind dat je niet hoefde te studeren en dat je na de middelbare school meteen aan de slag kon gaan in elk beroep dat je maar wilde doen. Zo makkelijk bleek het leven niet. Ik zal dus nooit gaan werken als iets wat ik vroeger voor ogen had, maar dat is helemaal niet erg! Ik ben gelukkig met mijn studiekeuzes en ik weet ook zeker dat ik volgend jaar een leuke baan zal vinden.

Ik had mijn eigen villa

Ja, want als je werkt en kinderen hebt, moet je natuurlijk ook een mooi en groot huis hebben! Dat zou ik ook al voor mijn vijfentwintigste bereikt hebben. Mijn ouders waren namelijk 24- en 31 jaar toen zij mij kregen en hadden ook al een eigen huis. Tegen de tijd dat ik in mijn twenties zou zijn, had ik ook wel een eigen huis, alleen wel een stuk groter dan dat van hen! Ik zou immers beroemd zangeres of goed verdienend dierenarts zijn, haha!
Nee, ik heb momenteel geen eigen huis. Het staat echter wel op de planning! Volgend jaar, na mijn master, willen mijn vriend en ik een huis gaan kopen. Ik hoop dus wel voor mijn 25ste mijn eigen huisje te hebben, dat moet nog wel haalbaar zijn! Echter zal dit waarschijnlijk geen villa worden. Al starter op de woning- en arbeidsmarkt moet je dan wel heel diep in de buidel tasten. Wie weet komt die villa er ooit, maar zeker niet in mijn twenties.  

Ik zou altijd overal een antwoord op hebben en alles weten

Volwassenen weten altijd alles. Ik hoefde maar iets aan papa, mama of de juf te vragen en zij wisten het antwoord. Nu ben ik zelf volwassen en ik kan verklappen dat ik nog steeds niet overal een antwoord op heb. Volwassenen zijn zelf eigenlijk ook allemaal kinderen die maar wat doen en maar wat aanklooien. We weten niet alles en hebben niet overal een antwoord op. We doen of zeggen eigenlijk gewoon wat ons op dat moment het beste lijkt. Wanneer ben je nou echt volwassen? Als je je belastingaangifte doet? Als je rijdt in je auto? Als je je kinderen verzorgt of als je op je werk een zakelijke meeting hebt? Volwassen zijn is zo'n breed begrip en elke volwassene weet weer andere dingen. Echter vergeten we als volwassenen vaak ook de wijsheden die kinderen met zich mee brengen. Het zorgeloos zijn, geen blad voor de mond nemen en geen schaamte kennen. Deze dingen weten volwassenen dan weer minder goed, dus nee je hebt niet overal een antwoord op als volwassene. Er komen nieuwe antwoorden bij, maar je verliest er ook een aantal naarmate je ouder wordt. 

Ik zou in het bezit zijn van mijn eigen auto 

Als kind dacht ik dat ik op mijn twintigste een eigen, knalroze auto zou hebben! Dit was deels waar. In 2016 had ik mijn eigen lease auto waarin ik een aantal maanden op en neer reed naar mijn stage van die tijd. Hij was alleen niet roze! Echter, na de stage heeft mijn vader de lease auto overgenomen en had ik geen auto meer. Het idee dat ik als kind had dat ik op mijn twintigste een eigen auto zou hebben, was dus zo gek nog niet. Alleen heb ik de auto niet meer. Volgend jaar, wanneer ik werk en een huisje heb, hoop ik wel weer een auto te hebben. Lekker praktisch met verhuizen en het geeft je een hele hoop vrijheid. Helemaal als ik straks afscheid moet nemen van mijn studenten-OV is een auto wel fijn om te hebben. 

Ik zou een huis vol dieren hebben 

Tot slot zou mijn villa vol zitten met dieren. Ik ben altijd al een dierenliefhebber geweest. Als kind had ik een hond, maar later als ik op mijzelf zou wonen, zou ik nog veel meer dieren hebben! Ik wilde een hond, een kat, twee konijnen, een aantal kippen in de achtertuin, een eigen paard om op te rijden, muisjes en hamsters, een papegaai en een aquarium vol met mooie vissen. Hoe meer dieren, hoe beter! Ik droomde ervan dat ik dan een groot huis had, waarin de dieren allemaal hun eigen kamer kregen. Ik hou nog steeds onwijs veel van dieren, maar waarschijnlijk zal ik niet meer dan één hondje adopteren, als mijn situatie dit toelaat. Dieren zijn super leuk, maar je moet wel genoeg tijd, ruimte en middelen hebben om ze te verzorgen. Ik wil straks fulltime gaan werken en daarom is het niet haalbaar om zo veel dieren te onderhouden. Ter compensatie ga ik wel veel naar de (kinder)boerderij en naar de dierentuin, zodat ik wel omringd ben door dieren. Alleen dat dierenparadijs in mijn huis, dat gaat het helaas niet worden! 

Welke verwachtingen had jij als klein kind over je twenties?