Een fulltime baan versus studeren

Al bijna een jaar ben ik geen student meer. Vorig jaar juli heb ik mijn Master in Sociologie behaald en inmiddels ben ik alweer acht maanden aan het werk bij mijn eerste “grote mensen baan”. Aan het einde van mijn studie en aan het begin van mijn loopbaan, dacht ik dat ik het studeren onwijs ging missen en dat 40 uur per week werken erg zwaar zou gaan worden. Nu ben ik daar een klein beetje op teruggekomen. Ja, ik mis het studeren soms wel, maar fulltime werken brengt ook zo zijn voordelen mee. Ik vergelijk het hebben van een fulltime baan met het volgen van een studie.

Minder druk op mezelf sinds ik werk

Tijdens mijn studies kon ik ontzettend veel druk op mezelf leggen. Ik moest goede cijfers halen om cum laude te slagen, ik moest binnen één jaar mijn propedeuse halen. Die pre-master moest ik gewoon in één jaar halen en studievertraging oplopen, ho maar! Zowel overdag als in de avond kon ik bezig zijn met mijn studie en ik legde veel druk op mezelf om te presteren, om hoge cijfers te halen en om uit te blinken. Ik zou eens even laten zien dat dit vmbo-meisje heus wel haar hbo-diploma en universitaire masterdiploma kon halen. Geen probleem. Die hoge druk leidde er wel toe dat ik elke dag erg moe, emotioneel en prikkelbaar was. Dat ik constant onzeker was over mijn eigen kunnen, tot ’s avonds laat nog achter mijn bureau zat om dat tentamen te leren en toch nog even aan die paper ging zitten als ik een goed idee kreeg. Ik ging over mijn grenzen heen en was regelmatig uitgeput.

Bij mijn fulltime baan heb ik hier een stuk minder last van. De druk op te presteren is er nog steeds, maar wel op een gezondere manier. Ik maak gewoon mijn werkuren en klap mijn laptop makkelijker dicht als de werkdag voorbij is. Morgen weer een dag. Ik wil nog steeds het beste werk afleveren dat mogelijk is, maar niet meer ten kosten van mijn mentale gezondheid of om iets tegenover een ander te bewijzen. Ik voel dat de druk verlaagd is. Deels omdat ik merk dat de druk hier minder hoog ligt dat op mijn studie, maar deels ook omdat ik beter voor mezelf wilde zorgen na jaren studeren en te veel overwerken. En ook zonder al die extra uren die ik maak, lever ik nog steeds kwalitatief werk.

Geld krijgen in plaats van geld betalen

Een studie volgen is niet gratis. Sterker nog, op het kopen van een huis na kan het wel eens de duurste investering in jezelf zijn. Waar ik altijd moeite mee had is dat je een fors geld bedrag betaalt om een studie te doen, om je vervolgens net als een werknemer die fulltime werkt helemaal uit de naad te werken (of te leren). Je verricht ontzettend veel leerwerk, maar krijgt er geen salaris voor terug. Idem voor het volgen van een verplichte stage die je moet volgen van je studie. Je werkt op je stage fulltime mee als medewerker, maar krijgt geen of een kleine vergoeding ervoor terug. Natuurlijk gaat het om het leren. Je bent immers in opleiding en studerende, maar aan de andere kant offer je veel van jezelf op, terwijl je er juist veel geld voor betaalt.

Bij een baan offer kun je ook veel van jezelf opofferen, maar daar staat tenminste een (meestal eerlijk) salaris tegenover. Werken kost geen geld (op de belasting die je over je loon betaalt na), maar je krijgt juist geld. En dat terwijl je misschien net zo hard, of zelfs iets minder hard, werkt dan een student. Ik ben blij dat ik inmiddels een mooi salaris krijg voor het werk dat ik verricht. Gelukkig heb ik daar hard voor gestudeerd en was al die onbetaalde arbeid het achteraf allemaal waard.

Niet constant aan werk / studie denken

Wanneer ik tentamens had of strakke deadlines, moest ik constant denken aan mijn studie. ’s Avonds in bed herhaalde ik de stof in mijn hoofd die ik voor een tentamen moest kennen. Onder de douche dacht ik opeens aan iets wat ik nog in mijn onderzoek moest verwerken en tijdens het eten schoot ik in paniek als ik in mijn hoofd constateerde dat ik een hoofdstuk toch niet zo goed kende als ik dacht. Dan maar weer terug naar het bureau om te studeren. Sinds ik werk, heb ik weinig gedachtes over mijn werk als ik vrij ben. Natuurlijk spookt er wel eens wat door mijn hoofd, maar ik kan dat een stuk makkelijker van mij afzetten. Hooguit maak ik een notitie, zodat ik er meteen de volgende werkdag naar kan kijken en het niet vergeet.

Andere manier van vrijheid

Qua vrijheid vind ik dat zowel studeren als werken voor- en nadelen hebben. Op school ben je gebonden aan schoolvakanties, maar die zijn vaak wel lekker lang en ook meerdere keren per jaar. Op je werk krijg je 23 tot 30 vakantiedagen (soms meer, afhankelijk van wat voor werk je doet). Deze kan ik weliswaar zelf indelen, wat een luxe is, maar het zijn er wel een stuk minder dan toen ik nog studeerde. Beiden geven op vrijheid, maar wel op een andere manier. Ik mis niet per se de schoolvakanties en ik denk ook niet dat ik als werkende te weinig vrije dagen heb. Daarbij heb ik wel het gevoel dat ik als werkende meer vrij ben, omdat ik in de avond totaal niet meer aan mijn werk denk, terwijl ik vorig jaar 's avonds wel frequent aan mijn studie dacht. Ook dat zijn weer andere vormen van vrijheid. 

Beide zijn leerscholen

Tot slot zie ik zowel het studeren als het werken als een leerschool waar je nooit uitgeleerd bent en waar altijd uitdaging uit te halen valt. Op mijn studie leerde ik alles over HRM en Sociologie. Ik leerde hoe ik onderzoek deed, leerde diverse theorieën en deed praktijkervaring op. Ik kreeg vaardigheidsvakken, moest adviezen uitbrengen op basis van praktijk en literatuur en ik hield interviews. Maar ook op mijn werk leer ik. Beleidsstukken schrijven is anders dan wetenschappelijk schrijven. Ook leer ik weer meer vakinhoudelijke dingen en volg ik nog steeds cursussen. Je bent eigenlijk nooit uitgeleerd. Daarom mis ik school niet per se heel erg, omdat ik op mijn werk net zo veel leer, alleen dan op een andere manier. 

Hoe vergelijk jij studie met werken?