De weg naar een startersbaan

De zoektocht naar een passende startersbaan voor een kersverse afgestudeerde student is niet altijd makkelijk. Zeker niet in Coronatijd. Ook voor mij is de weg naar een startersbaan niet altijd even makkelijk geweest en heeft het voor een boel frustraties gezorgd. Het ging me ook niet in de koude kleren zitten. Terwijl ik eigenlijk wilde genieten van mijn extra lange vakantie, viel ik in een soort zwart gat  na mijn studie. Graag wil ik wat delen over de zoektocht naar mijn baan en doe ik aan het einde van het artikel ook nog een hele leuke aankondiging. 

Hoge concurrentie 

Je bent pas afgestudeerd. Dat felbegeerde wo-masterdiploma is op zak na het schrijven van een enorme scriptie. En dan? De logische stap is om een baan te zoeken. Als starter op de arbeidsmarkt is het lastig om aan een baan te komen in de meeste sectoren waar geen te korten zijn. Het helpt ook niet mee dat we midden in de Coronacrisis zitten, dat bedrijven daardoor voorzichtiger zijn met het aannemen van mensen of zelfs mensen ontslaan. Dit betekent dat de concurrentie moordend is, want ja, afgestudeerde starters en ontslagen werknemers gaan allemaal op jacht naar die ene felbegeerde baan. Die hoge concurrentie heb ik ook wel gemerkt. Tijdens mijn zoektocht naar een baan solliciteerde ik vooral op traineeships. Voor veel starters of mensen met weinig ervaring is dit een zeer aantrekkelijk baan, omdat je dagelijkse werkzaamheden combineert met persoonlijke ontwikkeling. Er wordt veel in je geïnvesteerd qua trainingen en competentieontwikkeling en daarnaast zijn de salarissen ook niet mis. Daarbij is voor veel starters een traineeship aantrekkelijk, omdat je binnen één of twee jaar veel werkervaring op kan doen op verschillende gebieden in een organisatie. Projectmatigwerken staat meestal centraal binnen een traineeship. Zoals je waarschijnlijk al kunt raden, solliciteerde ik alleen maar op traineeships. Ook ik wilde zo'n presigieuze startersbaan met veel persoonlijke ontwikkeling, de mogelijkheid om fouten te maken en ontzettend veel afwisseling. Echter, er waren elke keer tussen de 200 en 750 andere sollicitanten die net als ik ook een poging waagden...

Afwijzing na afwijzing

Helaas wilde het allemaal niet in één keer lukken. Na veel moeite te hebben gestoken in meesterlijke sollicitatiebrieven, research doen naar de organisatie, me voorbereiden op sollicitatiegesprekken, telefoontjes om te informeren naar vacatures en netwerken, kreeg ik desondanks vele afwijzingen binnen. Ik heb zelfs een sollicitatiefilmpje gemaakt voor een gemeente waar ik graag wilde werken. In dat filmpje stapte in in de auto, reed ik naar die gemeente en verkende ik allerlei bekende locaties binnen die gemeente, terwijl ik in een voice-over had ingesproken waarom ik de geschikte kandidaat was en waarom ik goed binnen dat traineeship pas. Helaas mocht al die tijd en moeite ook niet baten. In totaal heb ik zo'n 25 afwijzingen gehad op traineeships en enige andere functies waar ik op heb gesolliciteerd. 25 lijkt misschien mee te vallen, maar ga er maar vanuit dat ik per sollicitatie er ongeveer 3 tot 4 uur in heb gestoken (en voor dat filmpje zelfs twee hele dagen), om vervolgens een afwijzing te krijgen van drie korte zinnen zonder een goed onderbouwde redenatie waarom jij het niet bent geworden. Dat is zuur. Ik heb ook heel wat bedrijven vervloekt om het feit dat ze hun kandidaten niet goed afwijzen en dat ze zo geen sterk employer brand neerzetten. Ik snap dat bedrijven druk kunnen zijn, maar een lullige afwijzing met de zinnen: "Bedankt voor je sollicitatie op functie X. Helaas hebben wij besloten om verder te gaan met andere kandidaten die beter in het profiel passen. Wij wensen u veel succes met de zoektocht naar een passende baan."

Bij mij ben je met zo'n afwijzing aan het verkeerde adres. Ik bel en mail dan altijd terug om te reden op te vragen en vaak hebben ze die helaas niet. Gelukkig zijn niet alle organisaties zo laks hierin. Ik ben ook een aantal keer op een goede manier afgewezen met een keurig onderbouwde reden, waarbij uitgebreid de tijd werd genomen. Dat is echter maar drie keer gebeurd van de circa vijfentwintig sollicitaties. Een afwijzing krijgen is nooit leuk, maar als hij goed onderbouwd is, kan ik er beter mee leven dan een slecht onderbouwde "nee" die wordt verkocht. De meest voorkomende reden voor afwijzing was dat er veel te veel kandidaten waren en dat er een selectie gemaakt moest worden en dat ik daar helaas niet inviel, maar op de tweede plek staat toch echt die nietszeggende afwijzing... Die heb ik ontzettend vaak gehad.

Een aantal bizarre situaties 

Die afwijzingen die ik kreeg brachten soms ook hele bizarre situaties met zich mee die ik graag even wil benoemen. Allereerst ben ik een keer afgewezen omdat ik zogenaamd een vacature verkeerd had geïnterpreteerd. Ik had gesolliciteerd naar de functie van HR-adviseur en in de vacature stond niet hoe veel jaar ervaring je moest hebben. Er stond wel dat er voldoende ruimte was om te ontwikkelen en om de kneepjes van het vak te leren. Een prima geschikte vacature voor een starter in mijn ogen! Ik schreef een super mooie motivatiebrief, stuurde deze in en werd vervolgens twee uur later gebeld door de recruiter. Hij was onder de indruk van mijn cv en mijn motivatiebrief en zag dat ik er moeite in had gestoken. MAAR.... Ik zou volgens hem de vacature echt verkeerd hebben geïnterpreteerd. Hij zocht een HR-adviseur die tenminste drie jaar ervaring had en "flink wat vlieguren" had gemaakt. Ik wees hem erop dat dat niet duidelijk in de vacature stond. Vervolgens zei de recruiter dat ik daar vast overheen had gelezen. Nou mooi niet! Ik heb die vacature maar liefst drie uur bestudeerd, dat kan niet. De recruiter pakte de vacature erbij, las het zelf en zag dat ik inderdaad gelijk had. Toen ontstond er een hele discussie over dat ik vond dat de recruiter zo de verkeerde doelgroep aantrekt en dat ik het vervelend vond dat mij werd verweten dat ik de vacature verkeerd had gelezen. Uiteindelijk erkende de recruiter zijn fout en bood hij zijn excuses aan, maar ik mocht alsnog niet op gesprek komen, omdat stage ervaren en ervaring uit bijbaantjes niet telt als "echte" ervaring. Nou dan niet hè, ik wil niet eens voor een bedrijf werken die geen vacatureteksten kunnen opstellen die matchen met hun vraag. 

Een andere bizarre afwijzing die ik kreeg was na een selectiedag. Deze selectiedag duurde bijna een hele dag, was niet echt Coronaproof en bestond vooral uit wachten, omdat er ontzettend veel kandidaten waren. Ik mocht op deze selectiedag op speeddate om met opdrachtgevers van een traineeship te praten. Deze speeddate zou een kwartier duren, maar in werkelijkheid werd hij na net geen tien minuten afgekapt door de coördinator die zei dat het alweer tijd was voor de volgende kandidaat. In nog geen 10 minuten heb ik onwijs mijn best gedaan om mijn competenties, persoonlijkheid en ervaring naar voren te brengen met hele concrete voorbeelden en situaties. Een dag later werd ik gebeld door degene met wie ik een speeddate had, die mij vertelde dat ik niet door mocht naar de volgende ronde. Dit omdat zij dacht dat ik de werkzaamheden niet snel zou oppakken en ze niet zou begrijpen. Ik snapte er helemaal niks van, want alle punten die in de vacature benoemd waren, had ik ervaring mee en lag mijn specialiteit. Ik vroeg om een verdere onderbouwing, maar die kreeg ik niet echt. Ze zag het een andere kandidaat sneller oppakken, was de conclusie. Ik zei tegen haar dat zij dat wel heel snel kon bepalen in nog geen 10 minuten en dat dat onwijs knap is. Op het gesprek klikte het toch al niet met die opdrachtgever en die selectiedag vond ik vreselijk, dus misschien was het maar beter ook dat ik de baan niet kreeg.

Tot slot ben ik ook een keer per mail afgewezen met de volgende boodschap: "Helaas nodigen wij u niet uit voor een vervolggesprek. De reden hiervoor is. Wij hopen u hiermee voldoende te hebben geïnformeerd." Nou... Niet dus. Wat is die reden dan? Ik heb de betreffende recruiter teruggemaild en zelfs gebeld, maar er werd gewoon niet gereageerd op mijn mail. Bizar hè? Ik kon de "nee" niet accepteren, want ik paste perfect in de functieomschrijving die werd gegeven, dus ik diende mijn sollicitatie voor de tweede keer in... En toen mocht ik opeens wel op gesprek komen en werd ik niet afgewezen. Ik was welkom om naar de kennismakingsdag te gaan. Nu opeens wel? Bijzonder, maar ik gaf het een kans, onwetend waar mij dat zou gaan brengen. 

Licht in het zwarte gat 

Ik ging naar de kennismakingsdag, gaf een presentatie, deed een assessment, voerde twee sollicitatiegesprekken en vervolgens kreeg ik de baan! De aanhouder wint. Nooit had ik gedacht dat de organisatie die mij eerst afwees mij zou aannemen. Ja, je leest het goed! Ik heb een baan! Een felbegeerd traineeship waar ik de komende twee jaar mee bezig ga zijn! Een fulltime baan, een prettig salaris en uiteindelijk ook een hele warme en fijne organisatie waar ik na die eerste afwijzing toch wat sceptisch over was. Er was gewoon een fout gemaakt en dat kan gebeuren. Door brutaal te zijn, nogmaals mijn sollicitatie in te dienen en aan mijn nieuwe werkgever duidelijk te maken dat ik dit niet kon waarderen, is het allemaal goedgekomen. Ik wilde daar gewoon zo graag aan de slag, dat ik de redenloze "nee" niet accepteerde. En zo zie je maar, dat een beetje lef tonen en niet altijd alles maar z'n gang laten gaan ervoor zorgt dat je dingen voor elkaar krijgt. Voor mij is er nu weer licht in dat zwarte gat gekomen waar ik tijdelijk inzat. Ik heb gewoon een baan! 

Trainee beleidsmedewerker in de veiligheidsregio 

Ik ben 5 oktober gestart bij een ontzettend belangrijke organisatie in onze samenleving, namelijk één van de 25 veiligheidsregio's die Nederland heeft. Voor sommigen onbekend, voor anderen niet. Vooral nu in deze Coronatijd komen de veiligheidsregio's vaak in het nieuws. Voor degenen die het niet weten: een veiligheidsregio voert namens de gemeenten in die regio taken uit op het gebied van rampenbestrijding, crisisbeheersing, risicobeheersing, brandweerzorg, ambulancezorg en geneeskundige hulpverlening.  Ik ga daar aan de slag als trainee beleidsmedewerker, wat inhoud dat ik mij bezig ga zijn met beleid, maar dan voornamelijk op organisatorisch gebied en niet direct op rampen, crisis, ongevallen etc. Ik ben meer bezig met beleid voor het personeel en hun werkprocessen, voor de gebouwen waarin wordt gewerkt en de onderhoud daarvan. Dus indirect draag ik bij aan de veiligheid van de samenleving! Ik ga vooral bezig zijn met het ontwikkelen, uitzetten, monitoren en evalueren van het beleid binnen de organisatie. Aan mij is het de taak om antwoorden te bedenken op vraagstukken in de organisatie. Hiervoor schrijf en beoordeel ik beleidsteksten en onderzoeksrapporten en geef ik advies voor het voeren van beleid. Daarnaast ben ik dus ook trainee, wat betekent dat ik één dag per week bezig ben met intervisies met andere trainees, persoonlijke ontwikkeling, trainingen en workshops. Ik krijg dus de kans om te leren en om aan mezelf te werken naast de beleidswerkzaamheden. De komende twee jaar ga ik voor de mooie organisatie werken en na het traineeship is er een kans dat ik kan blijven, mocht het van beide kanten bevallen. Onwijs leuk en mijn wens is echt uitgekomen! Ik ben blij dat ik nu een echte "grote mensen baan" heb en dat ik de komende twee jaar ontzettend veel ervaring kan opdoen en de zekerheid van een inkomen heb! Zo zie je maar, als je doorzet, niet opgeeft bij tegenslag en je doel voor ogen houdt, kan het je echt lukken om dit te bereiken! 

Hoe lastig was voor jou de zoektocht naar een baan?