In een zwart gat vallen na mijn studie

Het is september. Normaal gesproken betekent dit voor mij dat ik weer naar school ga. Studeren aan de universiteit, na een heerlijke zomervakantie weer het "gewone" ritme oppakken. Mensen gaan weer aan het werk, beginnen aan hun stages, staan weer in de file of haasten zich naar de trein. Voor het eerst in mijn leven heb ik helemaal niks in september staan. Noppes, nada, niente. Voor iemand die niet goed stil kan zitten en slecht rust kan vinden, voelt dit heel onwennig en gek. Wat nu? Het voelt alsof ik in een zwart gat ben gevallen...

Einde studietijd

In juli maakte ik bekend dat ik mijn masterdiploma heb behaald en dat ik het studeren erg ga missen. Dit betekent dan ook het einde van mijn studietijd. Na het behalen van een hbo-diploma, een pre-master en een master, heb ik niet meer de ambitie om nog een masterstudie te doen of om een PhD te volgen. In juli en augustus had ik echt nog even het zomervakantiegevoel. Heerlijk genieten van het soms iets te warme weer, tijd maken voor mijn familie en vriendinnen die ik door het schrijven van mijn masterscriptie amper had gesproken. Ik begon aan klusjes waar ik eerder nooit aan toe kwam, keek films, documentaires en series die al lang op mijn lijstje stonden, nam extra tijd voor sport en yoga, ik volgde een training in omgaan perfectionisme en zocht naar vacatures zo nu en dan. Inmiddels is de zomervakantie officieel voorbij en heb ik geen studie, geen baan en geen plek waar ik elke week moet zijn om me nuttig te maken... Jarenlang heb ik gestudeerd voor een droombaan. Maar wat is dat precies? Wat moet ik nu doen?

Loser!

Voor mij voelt het nu een beetje alsof ik een zwart gat ben beland. Een lege agenda maakt me soms wat onrustig... Na jaren keihard studeren en werken, elke week deadlines hebben, ergens heen te moeten, afspraken te hebben en minstens 40 uur bezig te zijn met mijn studie, is er nu helemaal niets. De eerste weken van mijn vakantie moest ik wennen aan het niks doen. Constant had ik het gevoel dat ik nog wat was vergeten, dat ik nog iets moest afronden of ik zadelde mijzelf op met bepaalde taken die ik moest uitvoeren. Eind juli kon ik wel wat meer rust vinden en was ik ook vrij ontspannen, maar eind augustus veranderde dit weer, toen ik merkte dat mensen om mij heen weer gingen werken, aan hun studie of stage gingen beginnen en omdat sommige studiegenoten van mij wel een baan hadden gevonden waar ze in september mochten starten. Waarom was ik zo vaak afgewezen? Was ik door al die vrije tijd misschien lui geworden? Soms kan ik mij echt een loser voelen als ik mezelf met anderen vergelijk die wel een baan hebben gevonden en die nu wel kunnen starten. Ik ben degene die heel de dag thuis zit en eigenlijk niet zo veel nuttigs te doen heeft. Dat voelt voor mij als iemand die steeds taken wil oppakken niet altijd fijn aan. Aan de andere kant voel ik mijzelf dan ook weer slecht dat ik mij met anderen vergelijk, want ook daar word ik nu niet bepaald gelukkig van. 

Solliciteren

Nu is het niet zo dat ik heel de dag helemaal niets doe. Op maandag, woensdag en vrijdag moet ik van mijzelf actief naar vacatures zoeken, motivatiebrieven schrijven, mij inlezen over bedrijven, netwerken en solliciteren. Inmiddels ben ik naar twee kennismakingsdagen geweest, heb ik al een flink aantal afwijzingen gehad en staat er voor volgende week ook een sollicitatiegesprek ingepland. Daarbij heb ik ook gereageerd op vacatures die nog niet zijn gesloten. Het loopt allemaal wel en het is een kwestie van doorzettingsvermogen, tijd en geduld. In vergelijking met studiegenoten die wel een baan hebben, solliciteer ik nu niet bepaald naar de minste functies. Ik mik het vooral op traineeships en functies binnen gemeenten of overheidsinstanties. Vrij populaire werkplekken. Het is normaal al lastig om daar binnen te komen, maar nu door Corona, waarbij veel mensen hun baan zijn verloren, is het extra lastig om op te vallen binnen het brede aanbod van sollicitanten. Het is al bijzonder dat ik voor twee kennismakingsdagen ben uitgenodigd waar bij beide meer dan 300 sollicitanten hadden gesolliciteerd. Aan dit soort dingen probeer ik me vast te houden. Als HR-professional weet ik ook wel dat het niet makkelijk is om aan een baan te komen en dat er een goede fit moet zijn tussen sollicitant en werkgever. Aan de andere kant vind ik het soms wel lastig om zo veel afwijzingen te krijgen, terwijl ik zo ontzettend veel tijd en moeite in bedrijven stop. Dat maakt heel het solliciteren super frustrerend. 

Rust proberen te vinden 

Desondanks probeer ik toch rust te vinden in die situatie. Na gesprekken met mijn ouders en vriend weet ik ook heus wel dat ik niet aan het falen ben omdat ik niet stipt op 1 september ben begonnen aan een nieuwe uitdaging. De omstandigheden zijn niet optimaal en daarbij wint de aanhouder altijd. Ik doe mijn best en ben actief bezig met zoeken en reageren, meer kan ik momenteel niet doen. Daarnaast zegt mijn omgeving ook dat dit waarschijnlijk één van de laatste keren is dat ik zo lang rust kan nemen. Wanneer ik eenmaal werk, word ik weer opgeslokt door alle drukte, het werk en de projecten en heb ik minder tijd voor mezelf. Deze extra tijd zo ik juist moeten benutten om nog even mijn rust te pakken en om leuke dingen te doen naast het solliciteren. Mijn moeder zei laatst ook tegen mij dat ik niet faal als ik  nu nog geen baan heb. Ik moet nu juist genieten van de tijd dat ik nog geen baan heb, want die tijd krijg ik straks nooit meer terug. Ze heeft gelijk. Ook al voelt het nu als een zwart gat, dat is het helemaal niet. Het is tijd voor mezelf die ik in de afgelopen jaren niet voldoende heb gehad. Het is tijd om dingen te doen waar ik naar verlang als ik druk ben, maar die ik op zulke moment niet kan doen. Het is tijd om te leren rusten na een zware periode. Het is tijd om te stoppen met mezelf te vergelijken met anderen en te kijken naar mijn eigen proces. Ik moet het niet zien als falen en ik moet niet denken dat ik een werkloze sukkel ben, ik ben nu op een soort sabbatical, ondertussen solliciteer ik rustig door en doe ik mijn best en voor ik het weet is mijn rust over en ga ik er misschien wel weer heel erg naar verlangen. Dan kan ik het er nu maar beter van nemen!

Actiepunten om mee rust te vinden

Aangezien ik in september buiten een paar sollicitatiegesprekken nog geen concrete plannen heb, heb ik voor mezelf een aantal actiepunten opgesteld om meer rust te vinden en om veel meer te gaan genieten van de vrije tijd die ik nu eindelijk voor mezelf mag nemen! Langzaam begin ik in te zien dat een langere periode van rust en niksen ook goed kan zijn. Zo begin ik straks helemaal uitgerust aan een baan als ik wel ergens word aangenomen waar het goed voelt! De komende tijd zijn dit mijn actiepunten voor meer rust. Uiteraard is dit geen rigide verplichting! Ik zie het meer als een richtlijn om mijn rust te bewaren en niet in paniek te raken over het feit dat heel de maand september leeg is. 

• Drie keer in de week actief blijven solliciteren, zodat ik niet onrustig ga worden van het niks doen en blijf werken aan mijn doel om een leuke baan te vinden. 
• Minstens een half uur dagelijks yoga doen en in het hier en nu zijn.
• Meer wandelingen buiten maken om mijn hoofd leeg te maken.
• Alle films, series, documentaires en boeken op een rijtje zetten die ik nog wil zien/lezen, zodat ik daar de tijd voor kan nemen.
• Mijn materiaal van mijn perfectionisme training en van Mindgym erbij pakken als ik stress of onzekerheid voel opkomen en daarmee aan de slag gaan. 
• Heel de maand september elke dag 3 positieve punten opschrijven die met rust of zelfzorg te maken hebben.

Uiteraard vermeld ik het op mijn blog als ik een baan heb gevonden die ik helemaal te gek vind! In de tussentijd blijf ik ook gewoon lekker bloggen over andere onderwerpen en probeer ik mij dus niet te veel aan te trekken van dat zwarte gat. Ik probeer er zelfs weer wat licht in te maken! Bedankt voor het lezen van deze brij aan woorden!

Herken jij mijn verhaal of sta jij er anders in?