Master of Science

Na even wat stilte op mijn blog, heb ik goed nieuws. Het zit erop! Vol trots kan ik melden dat ik mijn master in Sociologie heb gehaald en dat ik mij vanaf nu Master of Science mag noemen. Na zes jaar studeren, waarvan twee jaar op de universiteit, is het dan afgelopen. Een boek dat wordt gesloten en voorlopig ook niet meer open gaan. Nog steeds vind ik het een bizar idee dat mijn tijd als student er nu echt op zit. Het is mijn vertrouwde rol en ik kan mezelf nog niet echt identificeren met iets anders dan student. Wel kijk in enorm positief terug op mijn studententijd, op wat obstakels na dan.

Eindelijk ben ik Master of Science!

Toen ik zag dat ik mijn scriptie met een mooie voldoende had gehaald, was ik echt door het dolle heen. Ik kon het bijna niet geloven. Na maanden lang hard werken en wat tegenslagen was mijn masterscriptie goedgekeurd. Het eerste wat ik deed was mijn vriend Luuk bellen. Hij vroeg wat er aan de hand was, aangezien hij ergens mee bezig was, dus ik zei tegen hem: "Nou... Vanaf nu ben ik Master Meaghan..." . Luuk was echt door het dolle heen en ik begon te huilen van zowel geluk als opluchting dat deze zware periode nu achter me lag. Na even aan de telefoon gehangen te hebben, liep ik naar mijn ouders en jongere broer en vertelde ik hen het nieuws. Vooral mijn moeder was ook ontzettend blij voor me, aangezien zij wist dat de afgelopen tijd niet makkelijk voor mij is geweest.  Ik kreeg complimenten, cadeautjes en lieve woorden! Wat is het toch bijzonder om een master te halen. Niet veel later volgden berichtjes van vriendinnen nadat ik het hen had verteld en zo voelde ik me echt even on top of the world! Een gevoel en gebeurtenis om nooit meer te vergeten!

Obstakels 

Hoewel ik er niet te diep op wil ingaan, zijn de afgelopen maanden niet makkelijk voor me geweest. De angst om het Coronavirus op te lopen, een moeizame relatie met mijn scriptiebegeleider en de hoge werkdruk zorgden bij mij voor veel stress. Allereerst wilde ik absoluut niet ziek worden (wie wel...) tijdens het schrijven van mijn scriptie, omdat dat betekent dat ik dan uit de running ben en mij niet meer op de scriptie kon focussen. Ik weigerde daarom ook naar de openbare plaatsen te gaan. Zelfs de supermarkt heb ik al maanden niet meer van binnen gezien. Ook hield ik mensen op afstand en moest zelfs mijn vriend zich van mij distantiëren nadat hij wat te gezellig had gedaan op het vrijgezellenfeest van zijn broer. 

Ook de relatie met mijn scriptiebegeleider was op z'n zachts gezegd moeizaam. Wij hadden echt totaal geen klik. Waar het voor de lockdown nog allemaal vrij goed verliep, kregen we tijdens de lockdown steeds meer problemen, voornamelijk over de inhoud van mijn scriptie. Ik zou bepaalde onderdelen niet helemaal naar haar zin schrijven en ook kreeg ik van haar meermaals het gevoel dat ik dom was en dat het mij niet ging lukken om deze opdracht te volbrengen. Dit leverde voor mij een hele boel onzekerheid op, met de nodige huilbuien en stress. Ook heb ik meerdere dagen met tegenzin aan mijn scriptie gezeten en voelde alles wat ik opschreef als fout en nutteloos. Daarnaast heb ik elke doordeweekse dag van 10:00 tot 19:00 aan mijn scriptie gezeten (wel met pauzes) en heb ik soms te veel hooi op de vork genomen. De laatste weken van het proces was het zelfs zo dat ik er zeven dagen per week aan zat, puur omdat ik steeds negatieve feedback van mijn begeleider kreeg en weer dingen overhoop moest gooien die een week eerder goedgekeurd waren. 

Opgeklommen

Uiteindelijk na al dat harde werken, die stress en onzekerheid is het me toch gelukt om mijn master, en met name mijn scriptie, goed af te ronden en kan ik deze periode nu achter me laten. Ik kijk echt met een trots en positief gevoel terug naar mijn tijd op de universiteit. Alleen de laatste maanden waren erg zwaar, maar de overige tijd heb ik het leven op de universiteit echt als een feestje ervaren en heb ik echt kunnen ervaren wat het studentenleven inhoudt. Op het hbo had ik dat gevoel een stuk minder. Ik ben echt blij dat ik toch voor deze richting heb gekozen. Het heeft mijn leven verrijkt en mij een sterker en slimmer persoon gemaakt. Vooral als ik bedenk dat ik ooit op het vmbo ben begonnen en na het halen van mijn vmbo-diploma besloot om twee jaar havo te doen, omdat ik zo graag naar het hbo wilde. Na twee jaar havo deed ik mijn hbo studie Human Resource Management netjes binnen vier jaar. Daarna besloot ik dat het tijd was om mijn droom te verwezenlijken: studeren aan de universiteit en een mastertitel behalen. Ik heb er onwijs van genoten en ondanks dat ik mijzelf meer dan 100 keer heb afgevraagd of een vmbo-meisje dit wel kan, heb ik het toch maar mooi bereikt! Ik kan nu wel zeggen dat ik echt trots op mezelf ben en dat ik allang dat vmbo-meisje niet meer ben. Ik ben een master!

Steun en hulptroepen

Wat men over het algemeen zegt is helemaal waar: je hoeft het niet alleen te doen. Natuurlijk is het de bedoeling dat je je scriptie helemaal zelfstandig schrijft, maar dan nog hoef je niet alleen te zijn. Ik heb onwijs veel steun gehad van mijn omgeving. Natuurlijk van mijn vriend Luuk. Die was er altijd voor mij. Bij elke huilbui, elke onzekerheid, maar ook als ik wel goede feedback kreeg. Hij stelde me gerust, vrolijkte me op of leidde me af. Alles wat een partner hoort te doen! Ook mijn ouders waren een steun voor mij. Ondanks dat zij allebei geen universiteit hebben gedaan of überhaupt hebben gestudeerd, probeerden ze me te steunen en mijn geklaag aan te horen, zelfs als ze niet goed snapten waar ik het over had. Daarbij waren mijn vriendinnen de afgelopen tijd er ook voor mij. Ze stuurden lieve berichtjes om te vragen hoe het ging, luisterden naar mijn gezeur over mijn begeleider of over dat ik moe was. In de weken dat ik op de uitslag wachtte, werd er ook regelmatig de vraag gesteld hoe het ging. Het zijn van die kleine dingen, maar die betekenden enorm veel voor me. 

Ook heb ik heel veel kunnen sparren met een studiegenootje die dezelfde begeleider had als ik. Beide ervoeren we hetzelfde probleem. We hebben elkaar echt kunnen helpen en konden sparren over inhoudelijke dingen in de scriptie. Ondanks dat ik haar niet goed kende voordat we aan de scriptie begonnen, zijn we wel echt naar elkaar toegegroeid en hebben we uren aan de telefoon gehangen om te overleggen of om onze frustraties te uiten!

Toen mijn scriptie af was, liet ik deze door Romy van Vaker Vrolijk nakijken op taal, grammatica, kromme of onduidelijke zinnen en samenhang. Al vaker kreeg ik van mijn begeleider het commentaar dat ik echt niet goed kon schrijven en dat het niet mijn sterkste punt was. Dit had ik nooit eerder van andere professoren of andere mensen gehoord... Ook deze opmerkingen maakten mij enorm onzeker. Daarom moest ik er ook niet lang over nadenken om Romy in de schakelen. Als taalfanaat met een research master in Nederlands had ik het volste vertrouwen erin dat zij mij verder kon helpen. Zij heeft mij onwijs goed geholpen met mijn scriptie door het taalkundige aspect op zich te nemen. Ze gaf hele goede suggesties om alinea's anders te verwoorden, terwijl de boodschap inhoudelijk hetzelfde bleef. Ook heeft ze gekke typefouten eruit gehaald en gaf ze aan waar nog meer verduidelijking vereist was. Ik heb haar hulp echt als geweldig, professioneel en positief ervaren en ook zorgde haar hulp ervoor dat ik mijn scriptie met een wat geruster en zekerder gevoel kon inleveren. Mocht jij ook hulp nodig hebben bij je scriptie of andere teksten (bijvoorbeeld voor je website of zakelijke teksten), dan zou ik je Romy zeker aanbevelen. Ze levert echt top service en ik merkte dat ze echt talent heeft voor haar vak! Je kan altijd een kijkje nemen op haar bedrijfswebsite, mocht je ook taaladvies of hulp nodig hebben.

Master behaald, en nu?

Nu zit mijn studententijd er toch echt op. Nee, ik ga geen nieuwe master doen of proberen om te promoveren en een PhD te halen. Voorlopig ben ik wel even klaar met wetenschappelijk onderzoek. Ik had nog overwogen om een PhD te gaan doen, maar gezien mijn slechte ervaring met mijn scriptie en de coronatijd waarin veel PhD'ers hun positie zijn verloren, was dit voor mij toch minder aantrekkelijk.  De universiteit en het studentenleven ga ik wel enorm missen en het zal ook wel even wennen zijn zo'n heel nieuw leven. Al vanaf dat ik mij kan herinneren ga ik naar school. Weliswaar zijn het steeds andere scholen en andere niveaus, maar de constante factor was dat ik steeds educatie kreeg. Nu ben ik druk aan het solliciteren op gave traineeships, maar probeer ik ook echt mijn rust te pakken om bij te komen van een heftige periode. Sowieso wil ik tot eind augustus even genieten van de vrijheid met hopelijk zo af en toe een sollicitatie tussendoor. Ik heb ook wel zin om straks de arbeidsmarkt te betreden, maar spannend is het ook wel. Ik verlaat mijn veilige schoolomgeving en ga beginnen aan een voor mij wat onbekend terrein, op stages na. Daarbij willen mijn vriend en ik in 2021, mocht alles goed gaan, een huis gaan kopen. Echt opeens allemaal grote mensen dingen! Ondanks dat ik het heel spannend vind, heb ik er ook enorm veel zin in! Ik heb nu het gevoel dat de wereld voor me open ligt en dat ik weer alle kanten op kan gaan. Heel bijzonder! Ik ben benieuwd wat voor mooie avonturen de toekomst brengt!

Deze foto werd gemaakt op de uitreiking van mijn hbo-diploma. Helaas is het nog onbekend of de diploma uitreiking voor mijn master doorgaat. Ik hoop het wel!

Heb jij wel eens een scriptie geschreven? Hoe vond je dat?