De grootste verschillen tussen mij en mijn vriend

 Mijn vriend Luuk en ik lijken in veel opzichten enorm op elkaar. We hebben dezelfde interesses, hebben dezelfde vorm van humor, delen dezelfde politieke voorkeur. We houden van hetzelfde eten en zijn allebei geen mensen die graag elke zaterdagavond op stap gaan om te feesten. Romy en Audrey schreven al eerder een artikel over de verschillen tussen zichzelf en hun partners. Ik werd daardoor aan het denken gezet: waarin verschillen Luuk en ik van elkaar? Dat vond ik best een lastige vraag. Ik ben tot een aantal punten gekomen waarop Luuk en ik toch anders zijn van elkaar.

Stresskip versus de rust zelve

Wie zou van ons twee de stresskip zijn? Nou, duh! Dat ben ik natuurlijk… Ik kan van allerlei kleine dingen al in de stress schieten. Hebben we alles wel goed geregeld? Hebben we hieraan gedacht? Als dat maar goed gaat… Ik ben snel onrustig en gestresst in situaties die belangrijk of spannend zijn. Luuk daarentegen weet altijd de rust te bewaren (waar ik hem erg voor bewonder, had ik die superskill maar!) en komt dan vaak met kalmerende en rationele opmerkingen. Of hij zet mij soms even op mijn plek dat ik mij onnodig druk maak. Luuk is nooit echt gestrest. Natuurlijk vindt hij soms wel eens iets spannend, maar echte stress ervaart hij niet. Dat terwijl ik wekelijks wel twee of drie stressmomenten ervaar. Ik ben gelukkig wat dat betreft wel minder gestrest dan vroeger, mede omdat mijn partner dus zo kalm kan blijven.

 

Liever lui dan moe versus niet lullen maar poetsen

De tegenhanger van die rust is dat Luuk soms de neiging heeft om lui te zijn. Hij stelt taken die hij moet doen uit of voert ze uit met minimale inspanning. Hij zit er soms juist net wat te ontspannen bij, terwijl ik juist van de mentaliteit ben “niet lullen, maar poetsen”. Ik maak to-do lijstjes van wat moet gebeuren, stel vervelende klussen niet te lang uit en geef soms zelfs te veel energie aan bepaalde taken die ik moet uitvoeren. In de verbouwing van ons huis heb ik bijvoorbeeld van ons tweeën het meest gedaan. Niet omdat Luuk niet wilde helpen, maar omdat ik gewoon sneller taken oppak en uitvoer, terwijl hij even een zetje nodig heeft om te gaan beginnen.

Rekenwonder versus schrijfmiep

Ik hou van schrijven. Al sinds ik kan schrijven, schrijf ik verhaaltjes, hield ik dagboeken bij, maakte ik tijdschriften voor familie en vrienden en schreef ik brieven naar penvrienden. Inmiddels heb ik ook een baan als beleidsmedewerker waar ik ook veel schrijf en waarin 60% van mijn werkzaamheden uit schrijven bestaat. En niet te vergeten: al sinds 2013 schrijf ik natuurlijk voor mijn blog! Daarentegen ben ik niet goed met cijfers. Ik haal getallen door elkaar, spreek ze niet goed uit en vind het niet logisch hoe onze tientallen worden uitgesproken. Wie heeft er ooit bedacht dat het achtenzeventig is? Waarom is het niet net als in het Engels zeventig acht (seventy eight)? Dat is voor mij veel makkelijker, vooral als ik veel van dat soort getallenreeksen achter elkaar zie.

Luuk heeft totaal geen moeite met cijfers. Hij kan goed en vrij snel (hoofd)rekenen en is dagdagelijks op zijn werk bezig met cijfers als financieel consultant. Daarnaast waren wiskunde en economie zijn sterkere vakken, terwijl ik daar mega slecht in was. Echter, Luuk is dan weer wel minder goed met schrijven. Als hij een brief moet opstellen, vraagt hij altijd mijn hulp en hij zou nooit uit zichzelf een blog beginnen of een beroep uitvoeren waar schrijven de hoofdtaak is.

 

Besluitvaardig versus twijfelaar

Gaan we voor de roze? Nee… Toch maar denk donkerblauwe… Oeh! Ze hebben ook een grijze, die vind ik ook mooi! Kiezen we voor de grote of de kleine? Maar wat nou als dit veel groot is? En die kleine veel te klein is? Jup…. Ik ben van ons twee de echte twijfelaar. Keuzes hebben is fijn, maar bij te veel opties ga ik altijd twijfelen. Vooral bij de beslissingen die we moesten maken rondom onze woning heb ik zo veel getwijfeld. Ik vergelijk alle opties, lees reviews, slaap er nog een nachtje over, schrijf voor- en nadelen op. Kortom, knopen hak ik niet altijd makkelijk door. Vooral als ze persoonlijk zijn (op zakelijk gebied ben ik daar gelukkig wat beter in). Ik zou in de supermarkt zelfs nog twijfelen tussen twee potten pindakaas. Luuk is geen twijfelaar en een stuk besluitvaardiger dan ik. Hij vergelijkt wel zijn opties, maar zal op een gegeven moment ook stoppen en er niet weken over doordenken. Wanneer we in een winkel staan, kiest Luuk vaak de optie die hem het meeste aanspreekt of die bijvoorbeeld als beste naar boven komt (door reviews of consumententesten etc.). Twijfelen doet hij nooit echt, want hij is het al gauw zat om lang bezig te zijn met keuzes die elk op elkaar lijken.

Vleeseter versus plantaardig

Luuk geniet nog wel eens van een stukje vlees, terwijl ik geen vlees meer eet en zo veel mogelijk plantaardig eet. Heel af en toe een ik nog wel eens een stukje vis, maar vlees eet ik echt niet meer, evenals melk, eieren, kaas (dat lustte ik sowieso al niet) of andere dierlijke producten, bijvoorbeeld producten met gelatine erin. Luuk let daar niet zo nauwkeurig op en eet eigenlijk alles wel. Hij eet wel minder vlees en dierlijke producten dan voorheen, dat gebeurt nu eenmaal als je vriendin een plantaardige levensstijl volgt, maar helemaal stoppen met dierlijk eten zou hij niet zo snel doen. Ik heb daar ook vrede mee, want ieder zo zijn eigen keuze. Soms maak ik voor hem vlees naast ons vegan hoofdgerecht of kan hij over bepaalde gerechten achteraf zelf kaas toevoegen. Helemaal prima.

 

Planner versus go with the flow

Een afspraak maken? Een uitje plannen? Een herinnering aan een verjaardag? Ik ben een wandelende agenda. Ik weet belangrijke data uit mijn hoofd, zorg dat ik voor alles wat ik doe ruim voldoende tijd inplan, geen dubbele afspraken heb en niets vergeet. Luuk is daarin het tegenovergestelde. Hij is meer een go with the flow type. Hij ziet het allemaal wel, waardoor dingen soms lekker spontaan zijn en soms niet goed ingepland zijn.

Wat is een groot verschil tussen jou en je partner?