Verloofd en zwanger?!

Nee, schrik niet! De titel gaat niet over mij persoonlijk, maar het is gewoon een onderwerp dat ik graag met jullie wil bespreken. Ik ben nu 20 jaar (bijna 21 jaar alweer...), wat betekent dat ik echt de volwassenwereld aan het betreden ben. Laatst was ik met een vriendin herinneringen aan het ophalen over de basisschool. Wij vroegen ons af hoe het met onze oud-klasgenoten ging en zochten hen op via Facebook. Er bleken gewoon al twee mensen verloofd te zijn... Buiten dat hoor ik ook steeds meer verhalen van leeftijdsgenoten die zwanger zijn. Je ziet ze op YouTube voorbij komen, maar ook in het echte leven. Een studiegenootje van mij is 22 jaar en zwanger. Een bewuste keuze. En ik... Ik moet daar nog niet aan denken!

Waarom? Je bent nog zo jong!

Met open mond zat ik naar de Facebookfoto's en berichten te kijken (ik heb zelf geen Facebook, maar keek met mijn vriendin mee). Ze zijn even oud als ik en toch ben jij al een stap verder dan dat ik ben... Ja, het kan nu eenmaal zijn dat sommige mensen van dezelfde leeftijd toch volwassener zijn en zich ouder voelen dan ik ben. Zij hebben misschien andere wensen, dromen en prioriteiten in het leven. Toch had ik niet gedacht dat bepaalde mensen die wij opzochten al verloofd zouden zijn. De meiden die wij op Facebook voorbij zagen komen die verloofd waren, zijn ook allebei christelijk. Ik heb niks tegen het christelijke geloof, maar ben zelf niet gelovig. Wat ik nu ga zeggen klinkt misschien een beetje bot, maar zo bedoel ik het niet! Ik had het er dus met mijn vriendin over dat die meiden waarschijnlijk verloofd zijn omwille van het geloof. Zij waren best streng gelovig en mogen dan vast niet samenwonen of seks hebben voordat zij getrouwd zijn. Bij één meisje hadden wij zelfs twijfels of zij niet al zwanger was (ze was best dik) en daardoor verloofd is, omdat het anders een schande is voor de familie. Dat zijn natuurlijk redenen dat zij eerder verloofd zijn dan dat andere mensen van mijn leeftijd zijn. Het kan natuurlijk ook zijn dat ze heel veel van elkaar houden en graag willen trouwen, maar why? Je bent nog zo jong! Ik heb geen idee wanneer ze gaan trouwen. Misschien duurt dat nog wel jaren, misschien zien we over een paar maanden foto's van een bruiloft voorbij komen.... 

Een studiegenootje van mij is zwanger. Toen ze dit aan mij vertelde, stond ik er wel even van te kijken. Ze is maar twee jaar ouder dan ik en dus ook even ver met haar studie. Hoe ga je dat ooit combineren met een kind? Ze zei dat ze het heel graag wilde en dat zij en haar partner er helemaal klaar voor waren. Het was ook een bewuste keuze. Natuurlijk moet iedereen doen waar hij of zij zin in heeft, maar ik vind het gewoon zo jong. Je hebt je studie nog niet eens afgerond, waarom zou je dan überhaupt aan kinderen beginnen? Dat maakt je leven toch nog veel zwaarder? Studeren is al geen eitje. Ik zou er niet aan moeten denken om nu zwanger te zijn! Heeft dat dan toch weer iets te maken met je psychologische leeftijd? Mijn studiegenoot zal qua volwassenheid vast een stuk verder voorliggen dan dat ik doe. 

Verder zag ik laatst ook op YouTube dat Darcy Lazar in verwachting is. Zij is ook niet veel ouder dan dat ik ben. Inmiddels is bekend dat zij een tweeling krijgt.... Wauw... Dat is helemaal zwaar. Niet één, maar twee kinderen. Moet je niet nog verder met studeren? Genieten van de vrijheid? Op vakantie gaan? Waarschijnlijk  hebben deze mensen helemaal niet die ambitie en willen ze gewoon graag ouders zijn. Dat kan, daar is niets mis mee. Ik snap het alleen niet helemaal. 

Vroegah 

Vroegáh (vroeger) was het juist heel normaal dat mensen op z'n jonge leeftijd gingen trouwen en kinderen kregen. Vaak waren meiden al op hun achttiende getrouwd en tegen hun twintigste kwam het eerste kindje op de wereld. Alleen is de maatschappij de laatste jaren zo veranderd, dat dit verschijnsel van vroeg trouwen en kinderen krijgen een beetje vervreemd is. Nu ben je juist een beetje gek als je daar zo vroeg aan begint. Veel mensen vinden het zonde. Het feminisme speelt hierbij ook wel een rol denk ik. Vrouwen hebben er juist voor gevochten om geen simpele huismoeders meer te zijn en te studeren en werken. Persoonlijke ontwikkeling is voor vrouwen steeds belangrijker geworden. De generatie vrouwen van tegenwoordig is ambitieus, ze studeren langer en zoeken banen in hogere functies. Er is minder plaats voor kinderen, gezin en jezelf wegcijferen. Vrouwen zetten zichzelf vaker op de eerste plaats. Ik ben ook een van die vrouwen. Juist omdat ik één van die vrouwen ben, vind ik het zo gek als andere vrouwen niet dezelfde keuzes maken en voor de manier van leven gaan die vroeger juist van belang is. Nogmaals, ik heb er niets tegen en iedereen  Vroeger werd dat juist niet gedaan en kwam het gezin altijd boven aan te staan. De vrouwen van deze tijd lijken oude gewoonten weer op te pakken. Moedergevoelens beginnen te kriebelen en vrouwen beginnen toch aan een gezinnetje, stoppen met werken of studeren en blijven toch weer thuis voor de kinderen. Hoe ik dat weet? Je ziet zo ongelofelijk veel 'moederblogs' voorbij komen van thuisblijfmoeders die als hobby bloggen hebben. Verder hoor ik het ook wel in mijn omgeving. Is de hedendaagse vrouw lui geworden? Of is het gewoon een droom om fulltime moeder te zijn? 

Verloven

Oké, hier ga ik niet moeilijk over doen. Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik heel graag wil trouwen en dus ook graag verloofd wil zijn. Als ik morgen gevraagd zou worden, zou ik ook geen nee zeggen! Alleen zou ik nog niet gaan trouwen, maar jaren verloofd blijven. Dit omdat ik mezelf nog te jong vind om te trouwen. Dat is een heel volwassenstap die je zet in je leven en daar ben ik mentaal echt nog niet aan toe. Natuurlijk weet ik dat ik met Luuk wil trouwen, maar wel na een tijd verloofd te zijn geweest, zodat ik aan het idee kan wennen. Daarbij is trouwen ook niet goedkoop (als je het zo spectaculair wilt als ik helemaal niet). Het geld is er daarvoor niet. We studeren allebei nog en hebben geen vast en goed inkomen. Het is dus geen optie om nu al te gaan trouwen. Ik hoef ook niet te trouwen met Luuk om geloofsredenen, om te bewijzen dat we bij elkaar blijven, omdat ik zwanger ben, om financiële redenen en dergelijke. Als ik met Luuk trouw, is dat gewoon om onze liefde te vieren. Voor de leuk. Het heeft voor ons geen extra betekenis of reden, omdat wij weten dat we evenveel van elkaar houden, ook als wij niet getrouwd zijn. Wij zien het echt als een extraatje. Vandaar dat we daar echt nog wel mee kunnen wachten en we niet nu verloofd hoeven te zijn. Alles op z'n tijd. Wij blijven toch altijd bij elkaar. Daar kan een ring noch een papiertje iets aan toevoegen. 

Zwanger worden 

Aan zwanger zijn moet ik al helemaal niet denken! Daarvoor ben ik veel te jong. Als ik dan bijvoorbeeld kijk naar mijn studiegenoot, denk ik dat zij er wel klaar voor is. Zij is dan wel van mijn leeftijd, maar gedraagt zich veel volwassener. Zij zou het wel kunnen. Ik ben zelf gewoon nog veel te jeugdig in mijn hoofd om moeder te zijn en het is ook niet waar mijn ambitie ligt. Ik wil graag mijn studie afmaken en daarna nog doorstuderen op de universiteit voor een jaar of twee. Daarna ga ik maar eens uitkijken naar een baan en een leuk huisje met Luuk. Hopelijk zit er tegen die tijd een huwelijk in (maar dan ben ik ook weer wat ouder). Ik wil daarbuiten ook nog reizen maken, carrière maken, genieten van mijn tijd samen met Luuk, leuke dingen kunnen ondernemen met mijn vriendinnen. Dat kan allemaal niet als je een kindje hebt. Je hebt dan altijd de verantwoordelijkheid over je kind en je bent 24 uur per dag, 7 dagen per week moeder. Daar kun je niet zomaar van afstappen. Ik moet er niet aan denken dat een kindje afhankelijk is van mij. Daarvoor ben ik momenteel net iets te veel met mijzelf bezig en dat is oké. Als andere mensen dat leuk vinden, go for it. Ik zie het mezelf gewoon niet binnen 5 jaar doen. Dat is iets voor in de verre toekomst. Wanneer ik er klaar voor ben. Als ik heb gedaan wat ik wilde doen. Ik vind ook dat je het geld moet hebben voor een kind... Kinderen zijn duur en je wilt het beste voor ze: goede babyspullen, genoeg te eten, mooie kamer, leuke kleding en uiteindelijk wil je ze ook niet opzadelen met een studieschuld of een leven zonder rijbewijs, dus dat moet je ook maar kunnen bekostigen. Ik wil meer zekerheid voordat ik daar aan begin. Als begin twintiger kun je dat gewoon niet bieden. 

Wat vind jij van dit verschijnsel?