Lessen die ik leerde van het MT

Sinds een aantal maanden mag ik als beleidsmedewerker aansluiten bij het MT. Het MT is eigenlijk een werkoverleg tussen managers van diverse afdelingen van een organisatieonderdeel. Ik werk voor het organisatieonderdeel Facilitair Bedrijf, dus de onder andere de afdelingshoofden van Huisvesting, Logistiek, ICT, Inkoop en Arbo vallen hieronder. Die overleggen zijn best interessant en leerzaam, want wat die managers bespreken kan van groot belang zijn voor de organisatie, maar kan ook de grootste tijdverspilling zijn. Inmiddels heb ik al een aantal lessen kunnen trekken uit de MT-vergaderingen die ik heb bijgewoond en ik dacht, laat ik die eens met jullie delen! Wie weet kun jij deze lessen ook toepassen op je werk om het management beter te begrijpen. 

Verschillende soorten managers

Wat mij meteen opviel aan de eerste sessies, wat dat alle managers in het overleg allemaal een ander karakter hebben. De een zit echt op people management en vindt het belangrijk dat er bij elke beslissing aan de gevolgen voor het personeel wordt gedacht. Die manager geeft ook steeds aan dat we bij de medewerkers moeten toetsen of besluiten in de praktijk werken en dat medewerkers meer inspraak moeten kijken. Dat is een groot contrast met een manager in het team die vooral op processen en efficiëntie zit. Er is geen tijd om eerst bij elke medewerker te toetsen of een besluit wel in goede aard valt, wij zijn de managers, dus wij besluiten, klinkt het dan. Weer aan andere manager let vooral streng op de budgetten en kijken of doelen die worden gesteld binnen zijn budget passen. En nog een andere manager vindt de politieke spellen die in de organisatie gespeeld worden maar lastig en leg zijn onzekerheden op tafel en stelt zich kwetsbaar op. Ik vind het echt leuk om te zien dat er binnen het MT zo veel verschillende types zitten. Van elk kan ik wel leren en probeer ik hun sterke kanten ook mee te nemen in het werk dat ik doe. 

Wat ik daaruit meeneem is bijvoorbeeld dat besluiten toetsen bij medewerkers juist van relevant belang is, omdat zij in de dagelijkse praktijk zitten en het beste weten wat nodig is om hun werk(omstandigheden) te verbeteren, maar we moeten er ook niet in doorslaan door iedereen te bevragen. Je houden aan afspraken is belangrijk, maar soms dien je af te wijken, omdat de situatie daar nu eenmaal om vraagt. En zelfs managers kunnen worstelen met de complexe organisatie waarvoor ik werk. Kwetsbaarheid (en zelfs huilen tijdens een MT) wordt gewaardeerd en laat juist zien dat je een sterke manager bent die hart heeft voor de zaak. 

Budget is een vaste prik op de agenda

Er is tot nu toe geen enkele vergadering geweest waar ik bij zat, waarin niet werd gesproken over de budgetten. Het is een onderwerp dat als vaste prik op de agenda staat. Zeker bij een overheidsorganisatie zijn de budgetten strak in de gaten houden van belang, zelfs als ze in de min komen te staan. Niks mag worden overschreden! Wekelijks discussiëren de managers over bezuigingsmaatregelen, over formatieruimte en over geld vrij maken vanuit andere afdelingen. Ik vind al die gesprekken over financiën altijd wel erg interessant, omdat het over forse bedragen gaat waarvan ik privé alleen maar zou kunnen dromen, mocht ik dat in mijn bezit hebben. In het bedrijfsleven zijn bedragen als 8 ton geheel normaal en spreken ze erover alsof het 8 euro is. Dat blijft bijzonder. 

Managers doen ook maar wat

Al snel merkte ik dat managers ook geen alwetende mensen zijn, maar ze ook maar wat doen. Het zijn mensen die beslissingen maken op basis van ervaring, emoties, gevoel of cijfers. Of bepaalde beslissingen goed uitpakken, blijft dan nog maar de vraag. Loopt het binnen een team niet lekker, ook dan plegen ze vaak op gevoel interventies. Natuurlijk zijn ze niet voor niks manager geworden en zitten zij op die positie omdat ze in het verleden de goede dingen hebben gedaan (of omdat ze er zijn ingerold), maar toch krijg ik regelmatig het gevoel dat ze maar wat doen en geen vast script hebben waarin exact staat wat ze moeten doen of zeggen. Vroeger dacht ik altijd van: het zijn managers, die weten het allemaal! Maar dat dacht ik ook over volwassenen in het algemeen, terwijl dat totaal niet zo is. Iedereen doet maar wat, ook die managers.

Managers zijn ook gewoon mensen naast de rol die ze bekleden

Hoe serieus en goedbetaald hun rol ook is, ze zijn achter die rol nog steeds gewone mensen. Mensen met een gezin, met hobby's, mensen die in een scheiding liggen of een ernstig zieke ouder hebben. Mensen die binnenkort gaan trouwen, die een wielrenwedstrijd gaan rijden of graag uren koken in de keuken. Door de rol die managers hebben, vond ik het soms lastig om de mens achter de rol te zijn. Nu ik wat langer bij het MT zit, zie ik wel dat er achter die rol een echt persoons schuilt. De managers zijn tegen mij (en ook in de groep) erg open over hun privésituatie, omdat privé natuurlijk invloed heeft op je werk en andersom. Ik hoor allerlei privéverhalen van de managers en vind het ook mooi hoe ze zich kunnen openstellen. Sommigen doen dat ook tegen de mensen onder hen, om een stukje echtheid te laten zien en minder afstand te creëren. Anderen houden het voor zich en bespreken alleen gevoelige privé zaken in het MT met collega's in een gelijke rol. Dat is ieders eigen keuze. Het doet me gewoon beseffen dat iedereen maar een rol speelt en naast die rol ook gewoon nog een eigen persoon is. Hetzelfde geldt ook voor mij. In een MT stel ik mij heel anders op dan in mijn privéleven!

Opgeven is geen optie 

De managers die het MT bekleden waarin ik zit, geven niet zomaar op. Ze zijn doorzetters, doortasters en ambitieus. Als ze een doel voor ogen hebben, dan gaan ze daar voor, ook al hebben ze nog zo veel tegenslag. Wat mij opviel in het MT waaraan ik deelneem, is dat ze echt ervoor gaan, zelfs als ze weerstand hebben vanuit de organisatie. Ik zie dat op de werkvloer wel eens anders bij medewerkers die geen manager zijn. Waarschijnlijk omdat zij het minder voor het zeggen hebben, denken dat het niet hun plaats is om door te zetten of hun mening te delen. Daarom leggen zij denk ik sneller het bijltje erbij neer. Nu moet ik ook wel even nuanceren dat ik niet bij alle managers diezelfde mentaliteit terugzie hoor. Op andere afdelingen en in andere organisaties ben ik ook wel anders gewend, maar typerend voor mijn MT is echt wel dat opgeven geen optie is en dat ze doorgaan tot het einde en dat siert hen. 

Lijkt het jou ook interessant om aan te sluiten bij een MT?