Wandelen met een ezel

Het was 14 oktober, die ene heerlijk warme zomerse zaterdag  in de herfst. Op deze dag besloten ik en mijn vriend Luuk dat wij volop wilden genieten van het mooie weer. Daarom ging wij iets doen wat al een hele tijd op mijn verlanglijstje staat: wandelen met een ezel. We reden met de auto naar Zelhem, een dorp in Gelderland, en gingen de natuur in om een nieuwe ervaring te beleven met dit lieve dier.

Cadeaubon van Bongo

Eigenlijk wist ik helemaal niet dat het mogelijk was om een wandeling te maken met ezels. Daar kwam ik pas achter toen ik van mijn afstudeerbegeleidster een cadeaubon ontving voor een dagje uit. Ik kon daarmee uit meer dan 150 uitjes kiezen. Na een tijdje door het boekje bladeren dat bij de bon zat, zag ik het wandelen met ezels voorbij komen. Als dierenliefhebber wilde ik dit natuurlijk het allerliefste van alle uitjes! Voor mij was de keuze snel gemaakt. Wel wil ik even kwijt dat er heel veel leuke opties zijn met de bon van Bongo! Er stonden ook hele leuke musea in, etentjes, attractieparken en activiteiten als roeien, klimmen, workshops en fietsen. Ik vond het zelf een erg leuk cadeautje, want zo kun je zelf kiezen wat je leuk vind. Het reserveren voor het uitje ging ook erg makkelijk. De bon registreer je, dan bel je met de locatie van je uitje en reserveer je een datum. Je levert de bon in op de locatie. Lekker makkelijk!

De aankomst en het arrangement

Eenmaal aangekomen op de Ezelhoeven, stond 'onze' ezel al klaar en op ons te wachten. Hij had een zadel op zijn rug met een dekentje en hij had versiering op mijn hoofd. We kregen van het personeel een boekje met een looproute, die eerst uitgebreid werd uitgelegd. Het bleek namelijk nog niet zo makkelijk te zijn. Er waren veel paadjes tussendoor en een aantal hekken waar we met de ezel langs moesten. Voor de wandeling gingen wij de route nog even goed bestuderen op het terras, onder het genot van een kopje thee. Een drankje zat namelijk ook bij het arrangement. Wat wij gek vonden, was dat we dit drankje vóór de wandeling moesten nuttigen. Daarna mocht het niet meer, want dan hoorde het niet meer bij het arrangement. Dat vonden wij wel een beetje apart, maar dan moesten we maar voor de wandeling wat drinken. Eenmaal klaar, gingen wij met iemand van het personeel naar de ezel toe.

De ezel

We werden door de medewerkers voorgesteld aan 'onze' ezel, Enkidoe. Ik vond het meteen een super leuke naam! Ik aaide Enkidoe over zijn neus en de medewerker begon met uitleggen over de wandeling. We moesten hem aan een touw vasthouden en hij mocht niet zomaar gaan grazen, want anders gaat hij lastig mee. Wanneer Enkidoe niet mee wilde, moesten we hem een duwtje geven. Als dat niet werkte, moesten we hem op zijn kont slaan. Luuk en ik namen deze woorden niet zo serieus, want wij dachten dat dat niet nodig was. Hij zou gewoon net als een hondje meelopen naast ons, dat moest wel goed komen! Wij hadden er zin in en onze ezel Enkidoe leek ook wel bereidwillig te zijn. Vol enthousiasme pakte ik het touw waar Enkidoe aan vast zat en begon ik de Ezelhoeven af te lopen, helemaal volgens de wandelroute. 

De wandeling

En toen ging het al mis... Toen wij de hoek om gingen, besloot Enkidoe dat het al mooi geweest was en dat hij gras moest gaan eten. Ga weg met die mensen, ik wil grazen!
Ik trok aan Enkidoe zijn touw, maar hij wilde niet mee. Je kan dan trekken wat je wilt, maar zo'n ezel doet echt eer aan het spreekwoord 'zo koppig als een ezel', ofwel: hij komt niet. Hij blijft lekker staan. Daarom begon Luuk Enkidoe maar te duwen en een beetje beledigd liep hij mee. Helaas wilde Enkidoe heel de tijd naar gras happen en liep hij steeds van het pad af, waardoor Luuk hem moest duwen of slaan. Dat vond ik heel heftig en daardoor was de wandeling heel anders dan ik mij voorstelde. Dat idee van die hond was helemaal verdwenen en met een beetje tegenzin gaf ik het touw door aan Luuk. Hij moest maar met Enkidoe lopen, want voor mij was het iets te lastig. Ik had geen macht over de ezel en ik weigerde hem te duwen of te slaan als het mis ging.

 Het was even vervelend, maar op een gegeven moment wisten we beter hoe wij met Enkidoe om moesten gaan. Je moest zijn hoofd wat omhoog houden met het touw en goed blijven doorlopen, want anders wilde hij pauzeren. Na een tijdje, hielden we alsnog even pauze, zodat we Enkidoe alsnog lieten grazen. We kozen hiervoor, omdat hij al een heel stuk netjes had gelopen en wij ook even wilden rusten. We kwamen zelfs een ander koppel tegen, waarvan de man met de ezel liep en de vrouw liep naast hen. Dit kwam doordat de vrouw ook geen controle had over de ezel en de man een stuk sterker was. Bij mij en Luuk was dit ook het geval. Ach, dat geeft ook niet, het was gewoon even wennen. Na onze pauze liepen wij verder (nadat we Enkidoe wegduwden bij het gras) en ging de rest van de wandeling wel goed. Enkidoe snapte beter dat hij aan het werk was en dat we nog een stuk moesten wandelen. Grazen hoort daar niet bij! Toen begin ik de wandeling wel een stuk leuker te vinden.

Conclusie

Het was een bijzondere ervaring. Aan het begin twijfelde ik dus of ik het wel leuk vond, omdat Enkidoe niet de meest makkelijke ezel was. Gelukkig ging het na onze pauze wel goed en kon ik ook echt van de wandeling, de omgeving en van Enkidoe genieten. Het was jammer dat we niet meer instructies kregen van de medewerker. Prettiger was geweest als hij het eerste stukje had meegelopen en ons nog betere instructies had gegeven. Nu namen wij niet heel serieus wat hij zei, omdat wij dachten dat we het wel zouden kunnen. Slaan zou alleen in noodgevallen zijn naar ons idee. Nou dat was fout gedacht en daarom is dat ook een groot nadeel. Ik wil niet dat dieren geslagen worden, dus eigenlijk is het ook een beetje zielig om met een ezel te wandelen die niet graag wil. Om deze reden, zou ik het niet weer doen. Het was een bijzondere ervaring en ik heb een mooie herinnering gemaakt met Enkidoe, maar ik vind het te zielig om weer eens te doen. Enkidoe moet gewoon lekker met zijn ezelvriendjes in de grote wei staan en zijn eigen ding doen. Wel vond ik het ontzettend leuk om op de Ezelhoeven rond te lopen. Er waren zo ontzettend veel ezels! Echt super lief! Er stonden ook ezels te grootte van een paard. Ik wist niet eens dat dat bestond! Ik keek mijn ogen daar wel uit. 

Zou ik het jou aanraden? Nee! Het is een beetje zielig dat die dieren heel de dag verplicht rondjes moeten lopen met mensen, terwijl ze helemaal geen zin hebben en eigenlijk willen grazen. Ik wist dit op voorhand niet, maar als ik het wel had geweten, had ik dit uitje niet gekozen. Ik wil niet overkomen als een klaagzang, maar het welzijn van dieren vind ik erg belangrijk en ik baal een beetje dat ik dit niet op voorhand bedacht had. Achja, niets meer aan te doen nu. Ik vond het gezellig met Enkidoe (en met Luuk natuurlijk) en vergeet deze ervaring nooit meer!

Vind jij ezels ook zo lief?