Wat ik geleerd heb van vier jaar studeren aan het hbo

Vol trots kan ik zeggen dat ik mijn hbo-bachelor Human Resource Management (bachelor of business administration) gehaald heb! Al eerder kon je in deze blog lezen dat het mij gelukt is en dat ik na vier jaar hard werken dat felbegeerde diploma heb behaald. De afgelopen vier jaar heb ik onwijs veel geleerd. Ik heb ups en downs gehad, maar toch heb ik mijn hbo-studietijd als een hele mooie periode in mijn leven ervaren. Daarom wil ik een aantal lessen met jullie delen, die ik de afgelopen vier jaar heb geleerd tijdens mijn studie. Dit zijn zowel HRM-inhoudelijke lessen als algemene levenslessen die je op school leert. 

Als je je propedeuse behaald hebt, wordt je studietijd beter 

In september 2014 ben ik begonnen aan een nieuw hoofdstuk in mijn leven. Ik zou de studie HRM gaan doen aan Hogeschool Leiden. Zenuwachtig en gespannen was ik de eerste weken: kan ik dit allemaal wel? Is hbo niet te lastig voor mij? Wat als het niet lukt? Wat is een propedeuse? 

Ik wist aan het begin van mijn studie helemaal niet wat een propedeuse was. Toen ik het wel wist, kreeg ik er alleen maar stress en zenuwinzinkingen van. Ik moest en zou die propedeuse binnen één jaar halen. Anders had ik gefaald... In het tweede jaar nog een vak herkansen was echt geen optie. Ik wilde geen BSA (bindend studie advies) en ik wilde gewoon in één keer alle 60 studiepunten halen. Het eerste jaar heb ik als zwaar ervaren. Studeren is helemaal nieuw. Je krijgt allerlei vakken waar je geen basiskennis van hebt. Je moet bepaalde vaardigheden aanleren en echt het uiterste in jezelf naar boven halen. Ik had in het eerste jaar regelmatig huilbuien, stress en last van faalangst. Ik riep regelmatig dat mijn studietijd de meest rotte tijd in mijn leven is. Ik vond er niks aan.

Toen ik eenmaal mijn propedeuse had gehaald (netjes binnen één jaar), werd ik een stuk rustiger en kon ik echt gaan genieten van mijn studie. Er stond zo veel minder druk op me en ik was niet meer bang dat ik een BSA zou krijgen of me druk moest maken over herkansingen. Alles werd meer relaxed en ik kon ook echt genieten van mijn studietijd. Ik durfde wat vaker een fout te maken en ik vond de lesstof die ik kreeg oprecht interessant. De grootste druk was er voor mij af.

Stage is heel waardevol

Hoewel ik stage echt vervloekt heb en er een enorme hekel aan had (onder andere door eenzijdige taken op het uitzendbureau en een slechte verhouding met mijn stagebegeleider bij CenterParcs), is het achteraf heel leerzaam en waardevol geweest. Ik had geen enkele werkervaring voor ik begon aan de stages en op deze manier heb ik mijn cv en LinkedIn-profiel een enorme boost kunnen geven! Ook heb ik veel geleerd en theorie kunnen koppelen aan de praktijk (en andersom). Ik ben gegroeid als persoon. Ik durf nu veel meer en kan ook sneller uit mijn comfortzone stappen. Daarnaast heb ik, ondanks heel veel stomme werkzaamheden die ik moest uitvoeren, veel geleerd en ben ik goed geworden in zelfstandig werken. Mijn laatste stage was niet echt een stage, ik schreef een scriptie, maar ook daar heb ik veel geleerd. Ik weet mijzelf nu bijvoorbeeld houding te geven op personeelsborrels (wat ik eerst ongemakkelijk en spannend vond) en ook kan ik zakelijke gesprekken voeren, integer zijn en durf ik sneller mijn mening te geven. Ik ben door stage echt gegroeid. Eerst was ik een meisje dat veel de kat uit de boom keek, maar nu ben ik een stuk zelfverzekerder en heb ik vaker "schijt" aan meningen van mensen. En daarnaast heb ik ook werkgerelateerde vaardigheden aangeleerd.

Je hoeft niet op kamers te gaan om van je studententijd te genieten

Aan het begin van mijn studie was ik een beetje bang dat ik buiten de boot zou vallen, omdat ik niet op kamers ging in Leiden. Echter bleek dit helemaal niet nodig te zijn om een leuke studietijd te hebben. Zo veel studiegenoten van mij zaten niet op kamers en woonden nog thuis. Dit bij de meeste vier jaar lang het geval. Daar is helemaal niets mis mee. Ik hoor van vriendinnen wel leuke verhalen over het leven op kamers, maar zelf zou dit niet bij mij passen. Ik kan wel voor  mezelf zorgen, maar het is toch fijn dat wanneer je thuis komt je was gedaan is en het eten klaar staat. Daarnaast moet ik er niet aan denken om in een studentenhuis te wonen met mensen die ik wellicht niet mag of dit heel rommelig zijn. Ik heb prima kunnen genieten van mijn studententijd zonder al die poespas. Het gaat immers om de studie zelf in mijn ogen! 

Elke docent beoordeelt anders

Beoordelingen zijn eigenlijk een waardeoordeel. Natuurlijk moeten docenten zich wel aan bepaalde beoordelingscriteria houden, maar dat zijn meestal dingen als: heb je alles gedaan wat je moest doen? Is het compleet?
Buiten dat telt de persoonlijke mening van een beoordelaar ook enorm mee en verschilt het dus per docent hoe je wordt nagekeken. Zo heb ik eens meegemaakt dat een studiegenoot en ik precies hetzelfde stuk inleverden (wel in eigen woorden natuurlijk) en dat ik een negen kreeg en hij een zeven. We hadden inhoudelijk hetzelfde, alleen hadden we beide een andere docent die ons nakeek. Lekker krom he? Ook tijdens de scriptiefase heb ik dit erg gemerkt. De ene beoordelaar wil alles kort en bondig, met het liefst zo veel mogelijk  overzichtjes en tabellen. Dit terwijl de andere beoordelaar misschien heel veel tekst wil zien en zo min mogelijk plaatjes en tabellen... De beoordeling die je krijgt is voor een gedeelte altijd subjectief. Inmiddels heb ik geleerd dat ik mijn stuk aanpas naar degene die beoordeelt, om op deze manier een zo hoog mogelijk cijfer te halen. Bij de ene docent gebruik ik dan veel tabellen, terwijl ik bij de andere een heel lul-verhaal ophang met zo min mogelijk witregels!

Samenwerken met studiegenoten is klote

Ja, menig student zal het met mij eens zijn. Samenwerkingsopdrachten zijn klote. Ik had altijd één studiegenoot en goede vriend, Martino, met wie ik onwijs goed kon samenwerken. Maar buiten hem werd het lastig. Veel mensen waren echt typische studenten die werk gingen uitstellen, uitgaan belangrijker vonden dan goede cijfers of ze waren juist erg betweterig en wilden alles op een andere manier doen dan ik. Frustrerend vond ik het altijd. Met niemand, buiten Martino, kon ik echt goed samenwerken. Er was altijd wel gedoe. De hele groep was tegen mij of ik was tegen de hele groep. Als mensen werk maakten, zat ik het weer te verbeteren, omdat ze te veel fouten maakten. Ook snapten veel studenten vaak niet wat ze aan het doen waren en dat was ook te zien in hun werk. Ugh... Als ik aan al die momenten terugdenk, dan word ik alweer kwaad. Samenwerken met studenten is niet aan mij besteed... Echter kan ik wel goed samenwerken in een groep met volwassen professionals. Dat heb ik gemerkt tijdens mijn afstuderen, toen ik met allemaal volwassenen (mensen van 30+) in een projectgroep zat over functioneren en beoordelen.

HRM is veel meer dan alleen administratie en recruitment 

Heel mijn studie door liep ik stage, zoals eerder benoemd. Alleen kreeg ik toen de indruk dat HR zich vooral bezig houdt met werving en selectie (recruitment) en administratie, zoals verzuim registratie, personeelsdossiers onderhouden, mutaties doorvoeren en de telefoon opnemen. Hierdoor heb ik een hele tijd gedacht dat ik HR helemaal niet leuk vond. Het was voor mij saai en ééntonig, terwijl ik tijdens de lessen op school en in de theorie hele andere dingen voorbij zag komen die mij veel meer aanspraken. Alleen die dingen kreeg ik dus nooit te doen. Tijdens mijn afstudeerstage ben ik erachter gekomen dat het per organisatie verschilt waar HR zich mee bezig houdt en dat er veel meer mogelijk is dan het bovengenoemde. Ik zag dat mijn collega's zich bezig hielden met meer strategische en tactische zaken, zoals het voeren van (arbeidsvoorwaarden)gesprekken, het bedenken van nieuw beleid rondom personeelszaken, juridische zaken oppakken en coaching bieden. Dat stelde mij echt gerust, want dat zijn de dingen aan HR die ik zelf heel erg leuk vind. Gelukkig zag ik bij mijn afstudeerplekje terug wat ik vooral in de theorie voorbij zag komen. Dat is uiteindelijk waar ik zelf ook naar toe wil. 

Niet alleen jij, maar iedereen is onzeker

Aan het begin van mijn studie vond ik elke student uit mijn jaar zo zelfverzekerd overkomen. Ze leken precies te weten wat ze aan het doen waren en leken ook snel nieuwe vrienden te maken. Echter, als puntje bij paaltje komt, blijkt iedereen onzeker. De een over zijn cijfers, de ander over zijn gedrag en weer een ander over of hij de studie wel leuk vindt. Aan het begin van mijn studie, voelde ik mij regelmatig een onzeker meisje. Ik hoorde nergens echt bij, ik twijfelde of ik het hbo wel aankon en of HRM wel echt bij mij paste. Ik dacht altijd dat ik de enige was, omdat iedereen deed alsof hij het geweldig vond. Toen ik mensen wat beter leerde kennen, wist ik dat ik echt niet de enige was. Iedereen doet maar wat en iedereen houdt de schijn op. Dat is ook heel normaal. Het geeft ook niet dat je onzeker bent, want iedereen is dat, ook al lijkt dat niet zo. 

Wat heb jij geleerd tijdens je studie?