Met mijn hoofd in de toekomst

Ken je dat gevoel? Dat de tijd veel te snel gaat. Sneller dan je zou willen en sneller dan je kunt bijbenen? Dat je met je hoofd eigenlijk in de toekomst leeft, in plaats van in het heden, maar dat de toekomst elke dag een stukje dichterbij komt. Je werkt zo hard voor je doelen en dromen en bent in het nu alleen maar bezig met het later. Volg je het nog? 
Het komt erop neer dat ik continu bezig ben met later en de toekomst en vergeet in het nu te leven. Ik heb geen tijd voor het nu. Ik werk en leef voor later. Is dat al het werk wel waard? 

Gedachtespinsels over de toekomst

Laatst was ik op de open avond van de Erasmus Universiteit in Rotterdam om mijzelf te oriënteren op masterstudies. Heel interessant allemaal en ik heb ook de knoop kunnen doorhakken welke master ik wil gaan doen en op welke school. Het wordt sociologie richting management en organisatie op de Erasmus Universiteit. Heel tof allemaal, maar meteen schoot er door mijn hoofd: Meag, je moet wel keihard gaan werken hiervoor. 

Om een master te kunnen doen, moet ik wel eerst mijn bachelor halen. Om mijn bachelor te halen, moet ik mijn minor halen, een afstudeerplaats vinden en ook een mega goede scriptie schrijven. Pas als ik dat gehaald heb, dan kan ik door naar mijn pre-master. Ook daar moet ik echt mijn stinkende best voor gaan doen, want als ik dat niet haal, heb ik een jaar verspild en kan ik alsnog geen master doen. 

Wanneer ik eenmaal mijn pre-master gehaald heb, kan ik beginnen aan mijn master. Dan begint het echte werk pas... Een master is niet niks. Het zal nog een extra jaar lang bikkelen worden. Pas wanneer je dit voltooid hebt, dan ben je mega goed en hoog opgeleid. Dan ben je iemand. Dan heb je iets bereikt. Die master is de sleutel tot een leuke, goede baan en een hoog salaris. Ja, een hoog salaris is noodzakelijk. Ik ben nu eenmaal iemand met een dure smaak. Als die baan in the pocket is, dan wil ik een huis kopen met een weiland, met het liefst wat koeien erop. Ik wil de meest mooie bruiloft waarvan ik kan dromen en ook dat is niet goedkoop. En reizen... Man, wat ik wil ik graag vaak op vakantie. Het liefst vier keer per jaar en elke keer ook naar een ander land in de wereld, want de wereld moet ik ook nog zien. Daarnaast wil ik, als ik al werk, ook nog een cursus gaan volgen tot trainer en coach, want dat is de kant die ik uiteindelijk op wil. Wanneer ik carrière gemaakt heb, gereisd heb en genoten heb van mijn tijd met mijn vriend, is het wellicht tijd voor kinderen. Alleen als ik een goede baan heb en ik het kan betalen hoor. Oh en als ik er tijd voor heb, want tijd is schaars.

Stapjes te ver

Ho, stop! Hartstikke fijn dat ik al een toekomstbeeld heb, dat ik doelen, ambities en dromen heb, maar dat is allemaal voor later. Natuurlijk is het goed om hieraan te werken, alleen kun je het leven niet plannen. Voor mij is dat lastig als perfectionist. Het liefst hou ik alle touwtjes in handen en richt ik mijn leven in, zoals ik het in mijn hoofd heb. De juiste manier van redeneren is vaak om jezelf korte termijn doelen te stellen als: 'In 2018 wil ik mijn hbo bachelor HRM gehaald hebben.' 

Dat is een realistisch doel en een droom die ik kan waarmaken. Het volgende doel zou dan zijn: 'In 2019 wil ik mijn pre-master met succes hebben afgerond.'

Ook nog wel haalbaar en overzichtelijk toch? Alleen zo gaat het niet in mijn hoofd. In mijn hoofd hangt alles samen met de lange termijn. Wanneer één ding niet lukt, is de rest ook gedoemd te mislukken naar mijn idee. Er zijn in mijn hoofd geen andere opties en wegen. Ik zie dan alleen maar beren op de weg staan. Dit zaait paniek in mijn hoofd. Allemaal druk en stress en een heleboel faalangst komen er nog eens bij kijken, juist om dat ik al stappen te ver denk. Ik ben een lange termijn denker die het uiterste in zichzelf naar boven wil halen, dan helpt dit niet heel erg mee.

Doemdenker 

Je kunt wel stellen dat ik altijd bezig ben met de toekomst. Mijn hoofd is eigenlijk al twee jaar vooruit aan het denken en mijn gedachten zijn altijd bij wat ik later ga doen. Hierdoor vergeet ik regelmatig het nu. Natuurlijk ben ik in het nu bezig met allerlei dingen. Ik werk momenteel keihard aan mijn minor. Het vak statistiek vind ik bijvoorbeeld heel moeilijk. Wanneer dat even tegen zit, ben ik een doemdenker en zeg ik: 'die toets ga ik nooit halen en in de herkansing faal ik vast ook, waardoor ik mijn studiepunten niet haal en vertraging oploop tijdens mijn studie en dus niet in 2018 kan starten aan mijn master.'

Echt mindful is dit niet. Doordat op het moment zelf iets tegen zit, ben ik ervan overtuigd dat het altijd een negatief effect zal hebben op de rest van mijn leven en mijn carrière. Elke stap die ik neem en alles wat ik doe, heeft naar mijn idee impact op mijn toekomst. 

Mindful in het heden zijn

Ben ik de enige die het lastig vind om in het heden te leven? De dagen vliegen voorbij, zonder dat ik het gevoel heb dat ik er echt van genoten heb of dat ik echt in het moment zat. Het gevoel dat ik dingen bewust meemaak of besef wat er allemaal gebeurt, ontbreekt mij heel vaak. Pas achteraf denk ik dan: had ik er maar meer van genoten of had ik maar beter geluisterd. Had ik het maar tot mij genomen en langer bij stil gestaan. 

Dat gebeurt nu zelden, omdat ik zo druk bezig ben met mijn studie en als ik daar niet fysiek mee bezig ben, dan ben ik mentaal nog altijd aan het werk. Mindful in het heden zijn is voor mij lastig. Uiteraard probeer ik wel mindfulness toe te passen in mijn leven, alleen heb ik niet het gevoel dat dit werkt om echt in het heden te zijn. Zelfs dan dwalen mijn gedachten af naar de toekomst. Soms zou ik willen dat ik meer met het heden bezig was dan met later. Wie weet haal ik later niet eens. Hoe cru dat ook klinkt; ik kan morgen door een vrachtwagen geschept worden of neergeschoten worden. Er kan een boom op mij vallen en dan ben ik er misschien niet meer. Zou het dan niet zonde zijn als ik al die tijd met later bezig ben geweest, terwijl er helemaal geen later is? 

Misschien zijn wij mensen helemaal niet gemaakt om in het heden te leven. Iedereen is op zich wel bezig met de toekomst. Misschien niet zo ver vooruit denkend als ik doe, maar bijna iedereen vraagt zich in de ochtend af wat hij in de avond gaat eten of men is al bezig met wat er volgende week allemaal op de planning staat. Heel veel mensen hoor je praten over het verleden of de toekomst. Wanneer gaan we nou eens genieten van het heden? Hoe kunnen we meer genieten van het heden? Tja, al die levensvragen. De tijd zal het leren. Soms zou ik willen dat er een pauze knop was, zodat ik alles rustig in mij op kan nemen en relativeren. Al blijft het een hele grote uitdaging voor deze perfectionistische doemdenker. 

Ben jij ook zo bezig met de toekomst?