Wat ik mis aan kind zijn

Inmiddels loop ik al 21 jaar op deze wereldbol rond en zitten mijn kinderjaren er dan toch echt op. Toch zijn er dingen die ik mis aan het kind zijn. Je wereld, beleving en referentiekader is zo anders wanneer je kind bent. Door de jaren heen ga je anders denken, ontwikkel je jezelf en stap je van ideeën af die je als kind had. Ik deel met jullie een aantal dingen die ik mis van toen ik nog een kindje was.

Uren kunnen spelen

Als kind kon ik urenlang spelen. Ik had echt het leukste speelgoed ter wereld, waar ik als kind mee speelde . Ik was fan van onder andere mijn Barbies, van Playmobil en Polly Pocket en kon daar uren in mijn eentje, met  mijn broertje of met vriendinnetjes mee spelen. Wanneer ik dan tussen de middag uit school kwam voor de lunch, wilde ik altijd graag spelen. Dat was vaak veel te kort, omdat je moest eten en daarna had je nog maar een kwartier over om echt te spelen. Na schooltijd was ik dan altijd blij als ik weer lekker verder kon gaan met mijn verhaal in Barbie. Ook in het weekend speelde ik veel met mijn speelgoed. Ik had echt een hele grote fantasie en speelde verhalen over alledaagse dingen: naar school/werk gaan, kinderen krijgen, verliefd worden, ruzie, boodschappen doen, op vakantie gaat en ga zo maar door.
Nu mis ik het soms wel om met speelgoed te spelen. Ik had echt heel leuk speelgoed, alleen nu kan ik niet meer zo goed spelen denk ik. Dat verleer je op een gegeven moment als je volwassen wordt. Mijn fantasie is minder groot en veel speelgoed is naar zolder gebracht. Het meeste is nog in goede staat en wacht nu op de volgende generatie die er plezier van kan beleven!

Geen zorgen hebben

Dat mis ik het allermeest aan het zijn van een kind, gewoon zorgeloos door het leven kunnen gaan. De grootste zorgen die ik als kind had waren of ik wel een cadeautje van Sinterklaas kreeg, wat ik zou vragen voor mijn verjaardag en welk vriendinnetje er 's middags bij mij kwam spelen. Heerlijk was dat om geen zorgen te hebben en nog niet te weten wat je te wachten staat in de grote boze wereld. Nu heb ik dagelijks zorgen over van alles en nog wat. Het zou mij echt heel fijn lijken om weer eens met de mindset van een zevenjarig kind rond te lopen, heerlijk die onbezonnen- en zorgeloosheid! 

De kinderlijke uitjes

Dingen als naar de speeltuin gaan, op schoolreisje gaan naar een pretpark of museum, naar de kermis gaan of gewoon naar je opa en oma toe gaan waren voor mij echt geweldig. Ik keek er altijd naar uit! Natuurlijk kan ik nog steeds naar een pretpark of museum gaan, maar een schoolreisje of speeltuin gaat er niet meer in zitten en ook zou ik er denk ik minder van genieten dan wanneer ik een kind zou zijn. Wij gingen op de basisschool echt altijd op hele leuke schoolreisjes. We zijn twee keer naar de Efteling geweest, naar Drievliet, we gingen regelmatig naar het theater en we gingen ook vaak het bos in. Destijds vond ik dat erg leuk! Ook kon ik genieten van de momenten waarop mijn moeder zei dat ik een vriendinnetje mocht meenemen en mijn broertje een vriend, dat we vervolgens in de auto stapten en naar de speeltuin of carnavalsoptocht gingen. Ook dat was echt een feestje. Die euforie die je als kind voelt, zal ik niet zo snel vergeten. Van zulke simpele dingen kun je als kind zo blij worden. 

Het vele contact met vriendinnetjes

Ik en al mijn vrienden hebben allemaal ons eigen leventje. Iedereen is druk met zijn of haar studie, familie, andere vrienden, werk of hobby's. We moeten echt de agenda's naast elkaar leggen en tijd voor elkaar vrij maken. Spontaan afspreken is er niet meer bij en soms gaan er maanden overheen voordat je eindelijk weer eens met iemand een afspraak hebt staan. Als kind was dit helemaal niet het geval. Elke week kwam er wel iemand bij mij spelen of ging ik ergens heen. Alleen wanneer een kind na school sportte of naar de muziekles moest, kon er niet afgesproken worden. Dat gebeurde zelden of je wist op welke dag dat was, zodat je het niet hoefde te vragen. Afspreken ging toen veel meer spontaan en je zag elkaar ook veel meer. Je zag elkaar op school, maar ook daarna of zelfs nog in het weekend. Afspreken was veel makkelijker en je kon bijna altijd wel. Dat mis ik ook best erg, omdat je toen nog vrij was in alles wat je deed (met toestemming van je ouders). 

Het machtige gevoel als je laat mag opblijven

Wanneer je als kind in het weekend of in de vakantie langer mocht opblijven, was dat altijd geweldig. Ik kan me nog herinneren dat ik als kin door de weeks rond een uur of half 8 (net voor goede tijde, slechte tijden) naar bed moest, maar in het weekend en de vakanties even laat als mijn ouders naar bed mocht (ook al hield ik dit niet altijd vol). Als dat dan mocht, dan was ik helemaal blij. Dan kon ik langer spelen, tv kijken en was ik net als 'de grote mensen' tot heel laat op.
Nu is daar niets bijzonders meer aan. Ik beslis zelf hoe laat ik ga slapen. Soms baal ik dat ik niet eerder kan slapen, omdat ik door moet studeren. Nu zou ik juist vroeger naar bed willen, terwijl ik als kind zo laat mogelijk naar bed wilde!

De spanning voor je verjaardag of Sinterklaas 

Geniaal was het dat je als kind zo zenuwachtig kon zijn voor je verjaardag of voor Sinterklaas. Zoals ik net al noemde waren als kind mijn grootste zorgen of ik wat van de Sint zou krijgen en wat ik voor mijn verjaardag zou vragen. Met mijn verjaardag kreeg ik altijd leuke cadeautjes, die dan door het hele huis verstopt waren of al voor mij klaarstonden op tafel. Als ik 's ochtends dan naar beneden kwam in mijn verjaardagsoutfit, kon ik meteen gaan zoeken of uitpakken. Ik voelde me dan heel speciaal, want ik was jarig en een beetje de baas. Ik mocht beslissen wat we in de avond gingen eten en iedereen moest extra lief zijn tegen mij. Ook was ik altijd blij met de bergen speelgoed die ik kreeg, allemaal nieuwe dingen die ik op de tv-reclames had gezien en graag wilde hebben!

Tegenwoordig heb ik dat gevoel niet meer bij mijn verjaardag. Ik vind het niet leuk om  jarig te zijn, omdat ik mezelf oud vind worden... 

Met Sinterklaas was de hele familie er altijd bij en klopte de Sint (a.k.a. mijn vader) op de achterdeur en stond daar voor mij en mijn broertje een grote zak met cadeautjes. Het was altijd spannend of hij wel zou komen en ons niet vergat,  hoeveel cadeautjes ik zou krijgen en wat ik dan precies zou krijgen. Ik vond het ook geweldig om al die liedjes over Sinterklaas te zingen en tekeningen te maken voor de Sint. 

Nu vier ik Sinterklaas niet meer, maar ik kijk er met leuke herinneringen op terug. 

Buitenspelen

Wanneer het lekker weer was, ging ik na school of in het weekend wel eens buitenspelen met vriendinnetjes. Wij gingen dan gewoon wat rondwandelen, een stukje fietsen door de buurt, met de poppenwagen lopen of spelen in het speeltuintje. Ondanks dat ik niet echt een outdoor-kid was, vond ik het toch leuk om af en toe buiten wat te keuvelen. Ik kan mij nog goed herinneren dat ik met een vriendin heel de buurt door ging fietsen en dat we dan stopten op bepaalde plekken, waar we dan gingen spelen. Ook weet ik nog goed dat ik met een andere vriendin door de buurt liep en dat we onze poppenwagens bij hadden, waar ook een babypop  in lag. We speelden toen dat we moeders waren en ook dat vond ik erg leuk om te doen. Momenteel wacht ik liever even met het worden van moeder (als mij dat is gegund). 

Tekenfilms kijken

Tegenwoordig heb je alleen nog maar shit op de televisie en ik heb ook echt medelijden met de kinderen die nu naar die shit moeten kijken. 'In mijn tijd' had je leuke programma's, zoals: Beugelbekkie, Spongebob, Fairly Odd Parents, Winx Club, Totally Spies, Samson en Gert, de Tofu's en nog veel meer kinderprogramma's van vroeger die ik heel graag keek. Ik was ook een beetje televisie verslaafd en wilde ook geen nieuwe afleveringen missen van mijn favoriete programma's. Geloof me, ik had heel veel favoriete tekenfilms en programma's!

Nu ik ouder ben, kijk ik zelden tv. Ik kijk heel af en toe een aantal programma's, uitzendingen of documentaires terug, maar dat is misschien een aantal keer per maand. Televisie is niet meer vernieuwend en leuk genoeg. 

Zwemmen in het tuinzwembadje 

Wanneer het lekker weer werd, zette mijn ouders in onze tuin een zwembad op. Wij hadden geen kraan in de tuin, dus werd er een tuinslang aan de douche gekoppeld. Die tuinslang ging dan door het slaapkamerraam van mijn ouders naar buiten en dan naar beneden het zwembad in. Dat gezicht was alleen al erg leuk, maar als je dan het zwembadje in mocht, dan was het feest! Op warme dagen heb ik daar samen met mijn broertje veel lol in gehad en kon ik uren blijven 'zwemmen'. Nee, het bad was totaal niet diep, maar als kind ervaar je dit toch als erg leuk! Na het zwemmen kreeg ik dan altijd een zakje chips en ging ik met een filmpje op de bank zitten. Heerlijk. Wat een goed leven had ik als kind!

Vakantie in België 

Tot slot mis ik ook de gezinsvakanties naar de Belgische kust. Dit was iets waar ik elk jaar weer naar uit keek. Dit heb ik gedaan met mijn gezin vanaf dat ik bestond, totdat ik 18 jaar oud was, dus vlak voor ik ging studeren.We zijn nu dus al drie jaar niet meer op vakantie geweest als gezin, maar dat  komt doordat we het niet meer zo leuk vinden om daarheen te gaan. Als je er al 18 jaar lang naartoe gaat (mijn ouders gingen ook al voor ik bestond), dan weet je het op een gegeven moment wel. Als kind vond ik het erg leuk om daarheen te gaan. Mijn opa en oma stonden dan op een camping nabij onze bungalow en zo waren we toch met de familie bij elkaar. We gingen regelmatig langs bij mijn opa en oma op de camping, maar we gingen ook regelmatig naar het strand en naar Plopsaland in de Panne! Eten was toen ook nog geen probleem, want als het vakantie was dan aten we altijd lekkere dingen als friet, spaghetti, gourmet, biefstuk en aardappelpuree uit pakjes (nu krijg ik een rolberoerte als ik dit moet eten haha). Als kind kon ik daar ook behoorlijk van genieten.

Wat mis jij aan het kind zijn?