Internetvrienden

Vroeger, toen ik een jaar of 13/14 was en ik diep in de put zat, had ik geen vrienden. Ik werd zwaar gepest en de vriendinnen die ik nog had, dropen allemaal langzaam af. Ik was heel eenzaam en stond er vaak alleen voor. Toen zocht ik veiligheid op het internet, waar ik mensen via een bepaalde site ontmoette met wie ik aan de praat raakte. Eerst op die site en later via MSN. Het werden toen mijn internet vrienden. Ik vertel jullie vandaag over de ervaring daarmee. Hoe was het om alleen online vrienden te hebben? Heb ik nu nog steeds internet vrienden? 





De eenzame tiener 

Zoals mijn vrienden en lange volgers al weten, werd ik vroeger gepest, wat ertoe leidde dat ik ook geen vrienden meer had. Ik voelde mij vaak eenzaam, depressief zelfs. In combinatie met perfectionisme is dat eigenlijk ook heel slecht, aangezien niets gaat zoals je in je hoofd had dat het zou gaan. Thuis zocht in online steun bij mensen. Via een site leerde ik heel wat mensen kennen. Mensen die in hetzelfde schuitje als ik zaten, maar ook mensen die wel een leuk leven hadden en het gewoon gezellig vonden om online nieuwe mensen te leren kennen. Mensen met wie ik op die site lang sprak en wel mocht, voegde ik vervolgens toe op MSN, omdat dit veel makkelijker praatte. Vaak leidde dit ook tot hele leuke gesprekken, waardoor ik ook echt mensen in vertrouwen ging nemen en vertelde over mijn eigen leven, over het pesten, over mijn gevoelens, maar ook de leukere kanten zoals mijn interesses, hobby's en herinneringen van vroeger. Doordat ik best wel wat mensen had ontmoet, was ik ook minder eenzaam.Op school had ik weliswaar niemand en moest ik elke dag weer alleen overleven, maar ik kon er altijd naar uitkijken om mijn nieuwe vrienden 's avonds online te spreken, wat altijd een fijne gedachte was en hierdoor kon ik de dag ook net iets beter doorkomen. Zij gaven mij, vaak zonder dat ze het zelf wisten, steun. 


Mijn nieuwe vrienden

Ik kon deze mensen ook wel echt als vrienden beschouwen. Ik had er op een gegeven moment een hele clique! Zo ontmoette ik meiden met dezelfde interesses of hobby's als ik, waar we dan over spraken, maar ik ontmoette ook meiden met wie ik echt openhartig over mijn gevoelens kon praten! Op een gegeven moment had ik in totaal iets van 10 vriendinnen en 3 vrienden met wie ik regelmatig sprak en met wie ik het ook elke avond weer heel erg naar mijn zin had. Ik weet niet wat het was, maar op MSN kon het soms echt heel gezellig zijn. Buiten praten deden we ook wel eens een spelletje en met hele goede vriendinnen sprak ik dan af om samen tegelijk een film op tv te kijken! Dat was ook leuk, via MSN spraken we dan tussendoor over de film of met elkaar, maar we volgenden op dat moment wel dezelfde film. Als ik er zo aan terug denk, was dat wel heel tof! 

Hele avonden konden we gezellig praten. Ik had voor elke vriend(in) ook een andere achtergrond op MSN, zodat iedereen zijn eigen 'persoonlijkheid' had, voor zo ver dat kon. Dit voelde voor mij alsof ik een persoon ook echt kende, ondanks dat er een beeldscherm en een enorme afstand tussen zat. Voor mij was dit prima.



Meeten

Na een lange tijd praten, wilde ik sommige mensen ook wel heel erg graag in het echt ontmoeten en dat gebeurde! Zo ontmoette ik Marije, zij is tot op heden een van mijn beste vriendinnen! Beide vonden we het wel spannend, maar na iets meer dan een jaar besloten we elkaar toch te zien. We gingen de eerste keer lekker winkelen en een enge kerk beklimmen met vet veel traptreden. We hebben het er nog steeds over als we elkaar zien!
Ook ontmoette ik al een andere goede vriendin van mij, Melanie. Haar heb ik voor het eerst gezien op mijn zestiende verjaardagsfeest, samen met Marije en nog een meisje dat ik toen voor het eerst ging meeten. Haar heb ik vervolgens nooit meer gezien. We hadden wel nog contact gehouden, maar dat was op een gegeven moment verwaterd. Maar goed, terug naar Melanie. Met haar heb ik ook al een aantal keer leuke dingen gedaan en we hebben nog steeds contact! Ik hoop dat ik haar snel weer een keer zie.
Verder heb ik nog een aantal andere meiden eenmalig gemeet, maar helaas hebben we daarna nooit meer afgesproken. Niet omdat het niet gezellig was, het kwam er gewoon niet van omdat we ver uit elkaar woonden en onze eigen levens hadden, die steeds minder online plaats gingen vinden. 


Maar... Er zit een keerzijde aan

Dat is dus dat contact verwaterd. Wanneer je niet meer online komt en je elkaars telefoonnummer niet hebt of niet bij elkaar in de buurt woont, is de valkuil dat je elkaar niet meer ziet of spreekt, omdat je beide je eigen leven hebt buiten het online leven. Na een tijdje ging het weer goed met mij. Ik ging naar een andere school en maakte nieuwe vriendinnen, waaronder Iris en Suzanne. Met hen ging ik in het echt veel meer leuke dingen doen, waardoor mijn online vriendinnen minder aandacht kregen. 

Een andere keerzijde is dat je niet weet wie je voor je hebt. Ik had een aantal keer meegemaakt dat mensen niet waren wie ze zeiden dat ze waren, zoals je in de gastblog van Djolie ook al hebt kunnen lezen. Meiden die zich voordeden als jongens of andersom of oudere mensen die zich als kinderen voordeden. Gelukkig is dit bij mij nooit zo ver gekomen dat ik ontvoerd werd, slachtoffer werd van webcamsex of werd gechanteerd. Alleen moet je daar echt mee oppassen, want er zitten genoeg creeps op internet.

De laatste keerzijde is dat ik verliefd werd via internet op een jongen. Dit kwam uit eenzaamheid. Al mijn vriendinnen (in reallife, maar ook een paar online) hadden een vriendje en ik wilde er ook eentje. Ik ontmoette via die site, waar ik ook mijn vriendinnen ontmoet heb, een jongen met wie ik een aantal keer op MSN sprak. Ik werd 'verliefd' en ontmoette hem in het echt. Hij paste totaal niet bij mij en iedereen zei dat, maar ik luisterde niet en nam een relatie met hem. Domme fout, maar achteraf ben ik er achtergekomen dat ik verliefd was op zijn MSN versie. Op MSN was hij namelijk heel anders dan in het echt en ik klampte me vast aan de MSN-versie en niet aan de echte persoon. Naja, dat kan je altijd overkomen en ik was pas zestien jaar. Zoiets maakt elke tiener mee. Stomme fout en eens en nooit meer. Hoewel je dit zonder internet ook kan overkomen hoor. 


En nu?

Inmiddels heb ik geen internet vrienden meer. Ik zit niet meer dagelijks op msn/skype (lees: bijna nooit meer, alleen als het moet) en ik heb ook lang geen contact meer met iedereen van vroeger die ik ooit als mijn vriend(in) heb gezien. Natuurlijk zijn er een aantal mensen wel in mijn leven gebleven: Melanie en Marije en daar ben ik ook  heel blij om. Deze vriendschappen hebben wel stand gehouden, omdat het van twee kanten komt en waarschijnlijk ook omdat we goed bij elkaar passen en ook moeite voor elkaar doen. Ik weet ook zeker dat wij nog heel erg lang bevriend gaan blijven en in de toekomst nog leuke dingen met elkaar gaan doen!
Verder heb ik ook zo af en toe nog mailcontact met een andere online vriendin: Amber. Dus Amber als je dit leest, super tof! Ik wil je zeker nog eens gaan meeten en toch fijn dat we na 8 jaar nog steeds met elkaar praten. 
Ook heb ik nog contact met een vriend van mij. Hij is het ex-vriendje van mijn beste vriendin, maar in die drie jaar dat ze hadden, waren wij ook bevriend geraakt, dus vandaar dat wij elkaar soms nog spreken.

Verder heb ik geen contact meer met mensen die ik online ken. Dat wil niet zeggen dat ik ze ben vergeten of ze niet dankbaar ben voor de tijd die ik met ze beleefd heb. Ik heb hele leuke, fijne, heftige en gezellige gesprekken gevoerd met ze. Sommigen heb ik kunnen meeten, anderen helaas niet. Dat maakt ook niet uit. Ik vind het fijn dat er mensen voor mij waren die naar mij luisterden en mij steunden of advies gaven als ik dit nodig had. Ze luisterden naar mij, ondanks dat zij mij niet persoonlijk kenden of ooit gezien hadden. Op mijn beurt luisterde ik ook weer naar hen en hielp ik hen ook met problemen. Buiten dat konden we ook veel lol hebben. Dit heeft er toch voor gezorgd dat het een stukje makkelijker was om een lastige periode uit mijn leven door te komen en door er sterk uit te komen. Zonder deze mensen was ik denk ik heel eenzaam geweest en weet ik niet goed hoe ik bepaalde dagen door moest komen. Ondanks dat er een beeldscherm tussen zat, beschouwde ik ze wel als mijn vrienden en leek het alsof ik ze echt kende. Mochten jullie (mijn internetvrienden) dit lezen, dankjewel voor alle tijd, aandacht en gezelligheid die jullie mij hebben gegeven. Met mij gaat nu alles erg goed en ik ben sterker dan ooit. Ik hoop dat jullie dat ook zijn. Misschien tot ooit en anders wens ik je al het geluk toe in je verdere leven.

Heb jij ooit mensen leren kennen via internet?

Reacties

  1. wow, er zijn weer twee nieuwe blogs! ik had het niet eens gezien, extra veel lezen! :-D
    maar ik heb ook mensen via internet leren kennen, zoals je weet was dat nep... sindsdien ben ik er ook veel voorzichtiger mee en heb ik ook geen contacten meer via internet gehad, daar ben ik echt het vertrouwen in verloren. wel fijn dat jij er vroeger zo veel steun aan gehad hebt!

    xoxo djolie

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Log in met je Google-account om sneller een reactie achter te laten zonder te bewijzen dat je een robot bent!