Gastblog: Mijn vriendje bleek niet te bestaan

Het is alweer een tijdje geleden, maar ik heb weer eens een gastblog voor jullie! Dit keer wilde een van mijn lezers graag haar verhaal doen. Djolie is 19 jaar en wil graag met jullie wat delen. Via internet heeft zij een aantal jaar geleden een "jongen" leren kennen, waarmee zij bevriend raakte. Alleen alles wat de jongen vertelde, bleek één grote leugen te zijn. Zij doet haar verhaal hierover.

Hallo lezers van It's Meggie Time,

Mijn naam is Djolie. Ik ben negentien jaar oud en ik studeer fysiotherapie in Breda. Van Meggie mocht ik mijn verhaal doen op haar blog en jeetje, waar moet ik beginnen? Laat ik maar beginnen bij het moment dat het begon.

Mijn beste vriendin, ik noem haar even Tess, kwam enthousiast naar mij en mijn beste vriendin, Sanne, toe. Ze had een hele leuke jongen ontmoet, genaamd Jesse. Tess was samen met haar beste vriendin twee jongens tegen gekomen en één van hen vond ze leuk. Sanne en ik waren ontzettend enthousiast en maanden gingen voorbij. Tess beweerde dat ze hem heel vaak belde en dat ze veel praatte op msn (dat bestond toen nog!). Tot op een dag dat ze ruzie kreeg met Jesse, die dag veranderde mijn hele leven. Zo zorgzaam als ik ben, begon ik Jesse te sms'en (WhatsApp bestond toen nog niet), zodat ik de ruzie voor hen op kon lossen. Eerst werd hij boos omdat ik hem sms'te, daarna hebben we een tijd rustig gesmst en later voegden we elkaar toe op msn. We kletsen heel wat af. Ik dacht dat het allemaal goed zat, omdat Tess had gezegd dat ze elkaar hadden gezien en veel belden, ik was namelijk toen al erg wantrouwig. Tot Tess een paar weken later bij mij en Sanne kwam om te vertellen dat ze gelogen had. Ze had Jesse nog nooit gezien en ze hadden ook niet gebeld: ze kenden elkaar via internet. Ik moet je zeggen, op dat moment stond mijn hart toch echt even stil. Ik had al een slechte ervaring met jongens op het internet die uiteindelijk niet bleken te zijn wat ze beweerden. Toch vertrouwde ik dit op de een of andere manier, we kregen veel foto's van hem en zulke dingen wezen er volgens ons, mij en mijn vriendinnen, op dat er niks gelogen kon zijn.

Maanden gingen voorbij, onderhand had ik via Jesse iemand anders leren kennen. Milan heette hij, ik vond hem leuk, gek genoeg, want nu zou ik nooit meer verliefd kunnen worden op iemand, terwijl ik hem nog nooit gezien heb. Maar goed, wat wist ik? Ik was net 14, ik had geen idee. Dus ik werd verliefd op Milan. We kregen wat met elkaar en ik was 'gelukkig'. Ik kreeg van hem geen nummer, dat wilde hij niet. Op dat moment wist ik dat het er iets fout zat, dat realiseerde ik me heel goed, maar ik kon er niet doorheen komen en hield gewoon vol. Door Milan en Jesse leerde ik ook weer andere mensen kennen. Daan, Anouk, Tim... Allemaal stuk voor stuk gingen ze wat voor me betekenen. Soms hielpen ze mij die brand uit en soms hielp ik hen de brand uit. Ik zag ze echt als mijn vrienden. Van allemaal kreeg ik foto's. Onderhand had een andere vriendin van mij, Sandra, verkering gekregen met Tim. Hij moest het broertje van Jesse voorstellen, en als ik dan begin over wie zij waren: Anouk was de vriendin van Jesse en Daan was een goeie vriend van Milan. Ik hield van hun allemaal, gek genoeg. Ik had nog nooit een van hun gezien, maar toch; ze gingen dingen voor me betekenen, door de computer heen. Jesse was mijn beste vriend, als mijn broer. Milan was mijn vriendje, op wie ik heel erg verliefd was. Anouk en Daan waren beide hele goede vrienden van me geworden en Tim was als mijn kleine broertje en hij was natuurlijk de vriend van Sandra.

Tot 27-10-10 ging alles goed. Ik ging op die dag met mijn beste vriendin, Sanne, en mijn ouders en broertje naar het strand. Ik wist dat Milan daar dichtbij woonden. Ik had een geweldige dag, we hebben veel gelachen, heerlijk uitgewaaid en lekker gewinkeld. Toen we terug naar huis gingen besloten we naar het plaatsje te gaan waar Milan woonde. Dat was een heel klein dorpje. Milan wist van niks, ik had hem er niet over gesmst of wat dan ook. Dus wij gingen naar het dorpje en stopten bij het huis van Milan. Ik had zijn adres, omdat ik wel eens een kaart naar hem had gestuurd voor Valentijnsdag. Brutaal als we waren belden we aan en de moeder van Milan deed open. "Wij komen voor Milan," zei mijn moeder. De moeder van Milan vroeg ons een momentje te wachten, draaide zich om en riep naar boven. Een minuut later kwam Milan naar beneden lopen. Het was hem precies, de jongen van de foto's. Dezelfde mooie bruine haren, dezelfde lieve lach. Hij kwam beneden, beweerde dat hij niemand kende die zo heette als ik heette.

Op dat moment zakte mijn wereld in, moet ik je toch vertellen. Ik besefte me heel goed dat een ieder van ons voorgelogen was. Ik rende weg, en Sanne rende me achterna. Minuten heb ik gehuild. Milan, de echte Milan, kwam naar me toe en we hebben gepraat. Nadat ik hem alles had uitgelegd - gelukkig was hij een ontzettend lieve jongen -, gaf ik hem het nummer van Jesse. Wat Jesse dus niet was, maar dat was het enige nummer. Hij wou dat nummer in zijn mobiel zetten, maar zijn mobiel gaf aan dat het nummer er al in stond. Het was dus iemand geweest die hij kende. We keken wie het was en vanaf dat moment wisten we allemaal wie ons allemaal, Tess, Sanne, Sandra, mijn ouders, de ouders van de andere meiden en mij + vele anderen, voor de gek had gehouden. Ik kan in geen woorden uitdrukken hoeveel pijn dat doet en wat er op zo'n moment door je heen gaat. Het was een meisje, 14/15 jaar, net zo oud als ik zelf was op dat moment, die zich voordeed als al deze personen met wie ik bevriend was geraakt. Vreselijk, hoe één iemand zoveel mensen kan breken. Ik belde Sandra en Tess om te vertellen wat er gebeurd was. Het was een heel verdrietig gebeuren. Gelukkig hebben Milan en zijn moeder op dat moment goed genoeg voor ons gezorgd en ons laten weten dat het niet erg was dat we waren geweest. Dat ze boos waren op het meisje die dat gedaan had en dat ze er zeker nog wat aan gingen doen.We vertrokken, nadat we minstens anderhalf uur daar geweest waren.

De dag erna heb ik bij de politie aangifte gedaan. Het is namelijk illegaal om via internet de identiteit van iemand anders aan te nemen. Het meisje in kwestie heeft uiteindelijk een straf gehad via HALT, omdat zij nog onder de kinderrechter viel. Hopelijk heeft zij er op deze manier ook van geleerd om dit soort dingen niet meer te doen en dat het erg kwetsend kan zijn voor andere mensen.


Ik ben daarna erg lang verdrietig geweest en voor mij zijn al deze mensen, Jesse, Milan, Daan, Anouk en Tim gewoon dood. Voor mij zijn ze allemaal dood en komen ze niet meer terug. Ze waren er een lange tijd en ik vergeet ze nooit meer. Dit heeft mij gemaakt tot wie ik ben, dit heeft mij wijzer gemaakt, dit heeft mij een deel laten zien van het leven. Ik heb zeker geen spijt van alle keuzes die ik gemaakt heb. Ik was veertien jaar en wist nog helemaal niets van de wereld. Ik weet nu nog steeds niet alles van de wereld, maar ik heb hier wel heel veel van geleerd. Trap er niet zo maar in als je mensen op het internet ontmoet.

Hoe voorkom je dit?

•  Stoppen als je iets niet vertrouwt. Krijg je geen telefoonnummer, heeft degene waarmee je contact hebt geen Facebook of juist heel weinig vrienden op Facebook? Dan kun je er al vanuit gaan dat er iets niet klopt. Dat zijn namelijk de sociale dingen die jij nodig hebt om te weten dat iets klopt of niet. Ga op internet kijken of je een digitaal telefoonboek kan vinden en zoek zijn/haar naam + achternaam op. Bel het nummer anoniem, kijk wie er opneemt. Zorg ervoor dat jouw eigen veiligheid voorop staat, spreek niet af. Bij mij liep het goed af, maar stel dat de echte Milan een kerel was geweest van 50? Wees voorzichtig.
•  Let goed op, kijk naar wat diegene zegt, sla gesprekken op. Zo kun je altijd dingen nakijken. Als iemand je bijvoorbeeld eerst verteld in 3-Havo te zitten en 3 maanden later beweert in 5-Havo te zitten, kun je er vanuit gaan dat er iets niet helemaal goed zit. Stop ook echt als je denkt dat het niet klopt! Ik weet en begrijp dat het lastig is om iemand zomaar te laten gaan, omdat jij het idee hebt dat je er voor diegene moet zijn of iets dergelijks, maar het bespaart je echt veel pijn! 

Wat doe ik als dit mij gebeurd is?

• Rouwen, het is echt een rouwproces. Veel huilen, leuke dingen doen met vriendinnen en vrienden. Praat erover en probeer het te verwerken. Blijf er niet voor eeuwig mee zitten, bewaar er een plekje voor.
• Doorgaan, dat is heel belangrijk. Op een gegeven moment is je rouwproces klaar en moet je verder. Tuurlijk mag je soms denken aan de mensen die je 'verloren' hebt, maar blijf er niet om huilen.
• Je kan, net zoals wat ik gedaan heb, aangifte doen. Dat is alleen als het echt een ernstig geval is. De politie doet er niet veel mee, de naam van degene die zich voordeed als de anderen word in het systeem gezet, zodra ze dan iets binnenkrijgen over die persoon zien ze dat. Je moet je ook bewust zijn van het feit dat aangifte heel erg zwaar is, je moet alles omhoog trommelen en de politie stelt je zeer moeilijke vragen. Denk er goed over na als dit is wat je wilt. Het is écht heel erg zwaar. 

Wat doe ik als ik denk/weet dat dit bij mijn vriend(in) gebeurt/gebeurd is?

• Ligt sowieso haar ouders en je eigen ouders in. Dat is heel belangrijk, want ouders spelen in dit geval een grote rol.
•  Ga leuke dingen met hem/haar doen.
•  Vertel hem/haar wat je ervan vind en denkt, als diegene nog niet zo ver is dat ze/hij het zelf heeft uitgevonden. Kom met goeie argumenten en laat zien wáárom jij iets denkt, zodat je hem/haar ervan kan overtuigen dat iets niet goed zit.
•  Stel je denkt dat iets niet goed zit, of dit nou in je eigen geval is of in die van een vriend(in), praat erover met jouw ouders. Ouders kunnen op zo'n moment echt veel voor je betekenen.

Het  is voor mij nu meer dan vijf jaar geleden en ik heb het volledig achter mij gelaten. Destijds was het voor mij een grote shock, maar nu kan ik ermee leven en ben ik het zelfs al bijna vergeten. Toch weet ik dat er veel jonge meiden zijn bij wie dit ook kan gebeuren. Ik ben heus niet het eerste of het laatste slachtoffer van dit soort situaties. Vroeger gebeurde dit dus bij mij via sms en msn, maar nu kan dit heel makkelijk via Facebook, Instagram, Tinder of Whatsapp gebeuren. Dus pas op wat je doet, denk aan mijn verhaal en volg mijn tips op!

Als laatste wens ik jullie veel succes, voorzichtigheid en liefde. Doe voorzichtig met jezelf, want jij bent heel belangrijk.