Het leed dat het ov heet

Sinds ik stage loop in Zeeland moet ik toch aardig wat reizen. Van Leiden naar een dorpje in Zeeland en weer naar mijn woonplaats. In een week ben ik minstens vier keer lang onderweg en maak ik gebruik van verschillende openbare vervoersmiddelen. Zelden is het rustig in het ov, want meestal reis ik in de volle spits, dat wil zeggen: wanneer ik klaar ben met werk, is iedereen klaar met zijn werk. Wanneer ik in de namiddag terug naar Zeeland ga, zijn alle scholieren klaar met school en heb ik daar weer last van. Tijd om even mijn frustraties te uiten over het leed dat het ov heet. 

De NS is een pain in the ass

Je komt er niet onderuit. Het leed begint toch echt bij de NS. Laatst las ik in de krant metro een goede column van een lezer die klaagde dat de NS haar oude schoenen weggooit voordat ze nieuwe heeft, wat slaat op de treinen die ze uit de running hebben gehaald en er niks voor terug hebben. Hierdoor zijn de treinen te klein, kan niet iedereen zitten en passen mensen soms helemaal niet meer in de trein. We zijn sardientjes in een blik. Omdat de NS kampt met de kort aan materieel, is er één doelgroep die daar specifiek onder moet gaan lijden: de studenten. 

Onze lestijden moeten maar later in de avond gezet worden, zodat andere treinreizigers niet lijden onder de drukte van de studenten die met de trein reizen. Grof gezegd is dat bullshit dat de NS dit wil gaan doen. Je kunt niet van alle hogescholen en universiteiten verlangen dat zij hun lestijden gaan aanpassen. Dat is niet alleen nadelig voor de studenten, maar ook voor de docenten die er toch in de avond voor de student moeten staan. Daarnaast vragen ze toch ook niet aan alle bedrijven in Nederland of ze de kantoortijden willen aanpassen, omdat ze veel last hebben van de zakenlui in de trein? Het is gewoon geen goede oplossing en niemand van ons is het ermee eens. 

Verder kan de NS dat ook gewoon niet van ons eisen, als ze zelf hun zaakjes niet op orde hebben. Er zijn nog altijd te veel storingen, aanrijdingen, vertragingen en blaadjes op het spoor waardoor de NS niet levert wat zij zouden moeten leveren. Dat maakt mij boos. Hoe vaak ik niet naar school kon, omdat er weer iemand zelfmoord moest plegen of hoe vaak ik ergens op een station heb vastgestaan omdat er voor de zoveelste keer een storing is. Het is enorm vervelend en dan moet je mij ook nog eens meer gaan benadelen door alle lessen maar in te plannen op mijn vrije avonden? Misschien zou het een idee zijn voor de NS om wat salarissen aan de top te schrappen en van dat geld gewoon nieuwe treinen te kopen en het geld te investeren in beter materiaal, zodat er veel minder storingen zijn. Val andere mensen alsjeblieft niet lastig met met jullie probleem NS. Jullie zijn al een pain in the ass zonder jullie geklaag over de studenten... 

Zodra ik klaar ben met de trein, stap ik over naar de metro (als ik naar stage moet). 

Boze blikken in de metro

Snel ga ik de roltrap af richting de ondergrondse metro. Het is koud en er hangt altijd een vreemd, muffig geurtje op dat station. Het fijne aan de metro is dat ik op de allereerste halte instap en dat ik daardoor altijd wel een zitplekje heb. De bankjes in de metro zitten echter niet lekker en er is nauwelijks ruimte voor mijn roze koffertje. Met de muffe geur in mijn neus, rijdt de metro op volle snelheid langs alle stations. Mensen die instappen, zoeken altijd gehaast een plekje. Af en toe kijken ze mij boos aan, omdat ik op het stoeltje bij het gangpad zit en daardoor het stoeltje bij het raam blokkeer met mijn koffer en met mezelf. Tja... Ik wil er gewoon snel uit kunnen met mijn tas en koffer als ik bij de juiste halte ben. De metro heeft niet zo'n lange wachttijd aan een station als dat een trein doet. Vandaar dat ik zo asociaal ben om altijd twee stoeltjes vrij te houden. Daarbij, wanneer ze mij boos aankijken en ik wat verder de metro inkijk, zie ik altijd dat er nog genoeg stoeltjes over zijn waar mensen kunnen zitten. Waarom willen ze dan ook altijd per sé naast me zitten? Omdat ik een schattig klein meisje ben of omdat ze me willen pesten omdat ik zoveel spullen bij me heb en alles dan minder makkelijk gaat als er een persoon naast me zit? Ik heb geen idee, maar sorry mensen. Ik sta het stoeltje naast mij echt niet af. Daarbij is de metro al muffig genoeg zonder dat er iemand naast me zit met zweetgeur of een knoflookadem.

Een busje vol met... 

Tegenwoordig reis ik ook vaak met de bus. Daar moet ik dan ruim een  uur in zitten voordat ik op de plaats van bestemming ben. Toen ik voor het eerst met de bus ging naar het afgelegen dorpje waar mijn stageplaats is, was het zo rustig in de bus! Er zaten misschien maar vier andere mensen bij mij in de bus. Het voelde bijna als een privé ritje, heerlijk! 

De pret was echter snel over. De keren dat ik daarna met de bus ging, was deze echt prop vol en had ik net aan een zitplekje weten te bemachtigen. Heel veel mensen moesten ook blijven staan in de bus. Wat mij opviel was dat de bus prop vol met scholieren zat. Dit verschilde tussen middelbare scholieren en mbo scholieren. In elk geval merkte ik dat ze vrij jong waren allemaal en een niet al te hoog IQ hebben, te horen aan de gesprekken die zij voeren. Luidruchtig gaat het er maar aan toe. Meerdere keren hoor ik: 'OMG! Dat is zooooo lauw!' of 'Ik heb kanker veel zin in vanavond.'

Hmm.. gezellig volk hier in Zeeland... Altijd dacht ik dat de mensen in Zeeland een tikkeltje meer beschaafd zouden zijn dan de mensen in Zuid-Holland, de provincie waar ik woon en studeer. Helaas is dat een overhaaste generalisatie. Er is niks van waar hoor.

 Daarbij komt ook nog eens dat na een tijdje de ramen in de bus beslaan, omdat we met zoveel mensen zijn. Hierdoor kan ik niet naar buiten kijken en op hetzelfde moment zijn ook nog eens mijn oordopjes kapot, waardoor ik geen muziek kan luisteren. Er zit dus niets anders op dan mezelf te ergeren aan het vervelende volk in de bus. Drie verschillende personen zitten tijdens de reis naast me. Ze wisselen elkaar af. De oude taart staart chagrijnig naar mijn roze koffertje die af en toe tegen haar aankomt wanneer we een bocht maken. De jonge scholier daarna naast me zit, is druk aan het appen en kijkt soms naar me, wat ik volkomen negeer. Als laatste komt er een dikke vent naast me zitten, die zowat op mijn schoot zit. Ik ga zo ver mogelijk naar het raam zitten, om geen lichaamscontact met de papzak te maken. Intussen gaat het enorm stinken in de bus naar de vieze lichaamsgeuren van de mensen in de bus. Zweet, lucht van eten en vieze adem komen allemaal vrij. Heerlijk zo'n busritje. Zeker als je er bijna anderhalf uur in moet zitten is het een feest. Pas tegen het einde van mijn reis is al het volk weg en heb ik een privé bus (soms op een enkeling na) voor een kwartier lang. Fijn, even bijkomen. Maar dan doet de omroep het niet meer. De vrouw die de haltes altijd als een robot opnoemt, praat niet meer. Nu moet ik zelf mijn goede halte in de gaten gaan  houden. Kak... Daar gaat mijn kwartiertje chillen. Het blijft ook elke keer weer afzien dat ov... Het is fijn dat het er is en dat je er overal mee naartoe kunt, vooral wanneer je als student gratis reist. Alleen zou ik er nooit de voorkeur aan gegeven. Misschien heb ik dan toch liever last van het leed dat file heet...

Stoor jij je ook aan het ov?