Hiep hiep hoera! Ik ben 20 jaar oud, euuh... jong!

Het is 21 januari. Dat betekent dat ik precies 20 jaar geleden geboren ben! De tijd gaat bizar snel en ik heb helemaal niet het gevoel dat ik al 20 jaar rondloop op deze aardbol. Toch ben ik vandaag echt jarig! Ondanks dat ik jarig ben, kan ik er niet echt van genieten en het uitgebreid vieren. Mijn studie vereist ook allerlei dingen van mij, waardoor ik daarmee veel aan de gang ben. Echter had ik wel even tijd om dit blogje te schrijven en mijn gevoelens los te laten over het feit dat ik nu als twintiger door het leven ga. 

Eng

Als ik eerlijk ben, vind ik het best wel eng dat ik nu 20 jaar ben. Het is in mijn ogen heel oud. Als kind dacht ik al dat iemand heel oud was, als een persoon mij vertelde dat hij of zij twintig jaar of ouder is. Nog steeds heb ik dat gevoel een beetje. Allereerst zie ik er totaal niet uit als twintig. Bij banken, sollicitaties, kappers en bioscopen word ik vaak totaal niet serieus genomen en denkt het personeel dat ik een jaar of 15 ben. Ik ben klein, heb weinig vrouwelijke vormen, draag geen make-up en ik loop het liefste rond in baggy spijkerbroeken. Daarnaast voel ik me ook geen 20 jaar. Ik doe wel dingen die een twintiger doet: ik studeer HRM aan het hbo, ik heb een vaste, serieuze relatie, ik ga stage lopen (dus echt werken) voor 32 uur in de week, ik rij auto en ik kan serieuze gesprekken voeren en me professioneel opstellen. 

Ondanks dat ik al deze dingen doe en kan, voel ik me alsnog geen twintig. Ik kan mezelf uren vermaken op een kinderboerderij of in een dierentuin, waarin ik zowat "space" van alle lieve dieren daar. Ik kan om het minste en geringste gaan huilen, denk aan een zielige film, als iemand boos op me is, als ik zelf boos ben of als iets me niet wil lukken. Verder kan ik ook nog steeds genieten van Spongebob, Samson en Gert en zing ik alle liedjes van K3 luidkeels mee. Op zich is het dus wel logisch dat ik me niet zo oud voel als dat ik ben. Ik word helemaal blij als ik de kleur roze zie en kan dan heel hard "ROZE" gillen en door een ruimte heen springen, omdat een van de dingen die ik krijg of wil kopen roze is... 

Ach, dat twintig zijn is op zich ook maar een chronologische leeftijd. Mijn psychologische en biologische leeftijd zijn voor mij gewoon wat anders en ik denk niet dat daar wat mis mee is. Ik vind het alleen eng dat de tijd zo snel gaat en dat ik gewoon in de categorie van twintigjarige mensen zit. Over 10 jaar ben ik 30 en wie weet wat er in de tijd allemaal al is veranderd. Eigenlijk ben ik te jong om 20 te zijn, want dat voelt al zo oud. Ik weet niet of ik er klaar voor ben... 

Doelen voor mezelf

Voor mij breekt er een heel nieuw tijdperk aan, nu ik als twintiger door het leven ga. Hierdoor ga ik meer dan ooit van te voren nadenken over mijn toekomst. Natuurlijk kun je de toekomst niet voorspellen, maar je gaat je wel afvragen wat je wilt bereiken en waar je over een aantal jaar wil staan. Wat wil ik nu echt gedaan hebben? 

Ik voer daar vaak lange gesprekken over met mijn vriend Luuk, aangezien ik mijn toekomst voor het grootste deel met hem ga opbouwen. Dat is fijn als je op deze leeftijd al een partner hebt; je kunt samen je toekomst opbouwen. Mocht je geen partner hebben, dan is dat ook geen drama! Je zult toch altijd je wensen en eisen een beetje moeten bijstellen naar de situatie waarin je je bevindt. 

Ik denk vaak na over wat er in de komende tien jaar gaat gebeuren. Zoals ik al zei, kan ik dat niet voorspellen. Wel heb ik bepaalde ideeën wat er zou kunnen gebeuren en heb ik een aantal doelen die ik de komende jaren in mijn leven wil behalen. Enkele doelen zijn bijvoorbeeld dat ik binnen nu en twee jaar wil afstuderen. Als alles goed verloopt en ik loop geen vertraging op tijdens mijn studie, is dit zeker haalbaar. Wat ik na mijn studie wil doen, weet ik nog niet goed. Ik kan gaan werken op zoveel verschillende gebieden, want HRM is erg breed en je kunt er enorm veel kanten mee op. Ook kan ik ervoor kiezen om verder te leren. Een master behalen of me helemaal laten omscholen als ik HRM niks vind of er blijkt toch weinig werkgelegenheid in te zijn tegen de tijd dat ik ben afgestudeerd. Men zegt wel eens dat de staffuncties ooit gaan verdwijnen. HRM is een staffunctie, dat zou dus betekenen dat mijn studie voor niks is geweest. Dit moet ik nog maar even aanzien. 

Een ander doel is om over twee á drie jaar mijn eerste huis te kopen. In eerste instantie wilde ik gaan huren, maar het is niet makkelijk om een huurhuis te krijgen en je bouwt niks op als je huurt. Je "gooit" je geld ermee weg, omdat je het nergens in investeert. Dit is met een huis wel het geval. Samen met Luuk wil ik mijn droomhuis vinden. Ik, Luuk en mijn ouders hebben heel goed gespaard. Mijn ouders sparen al geld voor me sinds ik geboren ben. Een huis kopen is duur, maar voor ons zeker niet onmogelijk. 

Als laatste wil ik me op carrièregebied blijven ontwikkelen. De komende jaren wil ik ook zoveel mogelijk werkervaring opdoen, gaan netwerken en zoveel mogelijk ontdekken. Ik ben een carrièrevrouw en ik kick erop om bezig te zijn met werk dat ik leuk vind (hoewel ik soms ook enorm lui kan zijn hoor). Leergierigheid en perfectionisme zijn twee eigenschappen die ik bezit en met deze eigenschappen moet ik wel wat doen. Ik wil wel iets bereiken in mijn carrière. Over een aantal jaar wil ik bijvoorbeeld HR-manager zijn (ik noem maar wat) of wil ik leuke artikelen schrijven voor een zakelijk blad. Ik wil mezelf in elk geval nuttig maken voor de maatschappij en alles wat ik heb geleerd echt gaan toepassen. Daarbij mag ik niet opgeven en altijd blijven vechten voor het doel dat ik voor ogen heb. De aanhouder wint, ook al krijg ik met nog zoveel tegenslag te maken.

Gebeurtenissen in de leeftijdscategorie twintiger 

Net noemde ik ook dat ik ideeën heb wat er in de toekomst kan gaan gebeuren, nu ik in de categorie van twintigjarigen val. Als kind fantaseerde ik er al eens over wat er gebeurde als ik dan eindelijk "groot" zou zijn. Dat groot is misschien wat te ver gezocht, met mijn 1 meter 55, maar natuurlijk bedoelde ik het volwassen zijn. Een aantal dingen van die dagdromen zijn al uitgekomen. Ik heb mijn rijbewijs gehaald en rij regelmatig met de auto. Ik ben een stuk zelfstandiger en kan goed voor mezelf denken. Daarnaast heb ik sinds een jaar een relatie met de mooiste en liefste man op de wereld. 

Een ding waar ik als kind niet aan dacht, was het feit dat ik studeer. Ik dacht altijd dat je rond je zestiende klaar zou zijn met school en dat je daarna ging werken. Je kon dan alles worden wat je wilt. Toen wist ik nog niks van studeren af en helaas gaat het niet zo makkelijk als mijn kinderhoofdje dacht. 

Nu ik twintig ben, fantaseer ik weer rustig verder. Dit keer wel met een realistischer beeld van de wereld en het leven. Zo denk ik dat ik binnen nu en vier jaar ten huwelijk gevraagd ga worden door mijn vriend Luuk. Nu denken jullie vast: je bent een beetje jong voor een huwelijk? 

Nee. Ik ben van mening dat ik dat niet ben. Vroeger trouwden mensen heel jong en het is altijd al mijn wens geweest om jong te trouwen, omdat je er dan nog op je allermooist uitziet en zo lang van je huwelijk kan genieten. Ik weet ook voor meer dan 100% zeker dat Luuk de ware voor mij is en dat ik heel mijn leven bij hem wil blijven. Daarom kan ik niet wachten tot de dag dat hij voor mij op zijn knie gaat en die belangrijke vraag stelt! Het geld voor een bruiloft is er niet. Het geld dat ik heb wil ik in een huis en een auto steken, maar wie weet als ik dat heb dat dit de volgende stap gaat zijn! Trouwen doen wij niet omdat het financieel handiger is of om te bewijzen hoeveel we van elkaar houden. Trouwen doen wij omdat we samen een hele mooie, liefdevolle dag willen beleven, waarin we veel herinneringen maken. Voor één dag wil ik prinses zijn, met mijn prins aan mijn zijde. 

Ik denk dus dat ik in de jaren dat ik twintiger ben ga trouwen!

Ook denk ik dat ik, als dit me gegund is, mama ga zijn van één of twee kindjes. Eigenlijk heb ik nooit een grote kinderwens gehad, maar met Luuk wil ik best wel een kindje. Alleen niet op korte termijn. Mijn studie, carrière en relatie zijn momenteel veel belangrijker dan kinderen. Logisch, ik ben nog "maar" twintig jaar. Toch wil ik daar voor mijn dertigste over nadenken. Ik wil geen hele oude moeder zijn die pas 35 is als ze haar eerste kind krijgt, dat vind  ik overdreven. Alleen hoeft het van mij niet voorlopig nog niet. Ik weet niet eens of het ons gegund is om een kindje te krijgen. Dat zien we dan wel, maar ik denk dat er een kans bestaat dat ik binnen tien jaar moeder ben. 

Verder wil ik heel graag een hondje adopteren. Luuk en ik zijn er eindelijk over uit welk soort het gaat worden, namelijk de Scottish Terriër. Wij zagen zo'n hondje lopen (lees: waggelen) door het dorpje La Roche en we vonden dat er zo lief, schattig en gek uitzien. Ik was meteen verliefd en zei tegen Luuk: 'Zo'n hondje kunnen wij later ook nemen.' 

Al vrij snel waren we het erover eens dat het dit hondje gaat worden! We hebben afgesproken dat wanneer de omstandigheden goed zijn en we ook echt tijd hebben voor een hond, we er eentje gaan adopteren. Super leuk! 

Tot slot hoop ik dat ik de komende jaren nog steeds zal bloggen. Ondanks dat de cijfers van mijn blog zijn gedaald (jullie lezen minder) de afgelopen tijd, wil ik toch doorgaan. Buiten dat ik voor jullie schrijf, doe ik dit ook voor mezelf en zie ik bloggen als een enorme uitlaatklep. Ik hoop dat ik over een aantal jaar wat meer volgers heb en dat er meer reacties geplaatst worden, maar ook dat ik er nog steeds plezier in heb. Ik wil over onderwerpen kunnen schrijven die ik leuk vind en die te maken hebben met mijn leven. Daarmee hoop ik ook andere mensen een plezier te doen of iets bij te brengen.

Eerste jaar als twintiger

Mijn eerste jaar als twintiger zal er voor jullie niet zo interessant uitzien. Ik loop van februari tot eind november stage, waarvoor ik veel moet reizen tussen Leiden, mijn woonplaats en stageplaats. Dit zal veel tijd in beslag nemen en ik zal dus veel bezig zijn met mijn stage. Voor mij is het een jaar waarin ik veel ga werken en leren op mijn stage, maar ernaast ook studeer. Ik zal veel in de trein, bus en metro moeten zitten en ben vrij weinig thuis. Dat is zwaar, maar ik denk dat het heel leerzaam voor me gaat zijn en mij gaat helpen in de ontwikkeling tot het worden van een volwaardig, volwassen persoon. Daarnaast ontwikkel ik mezelf ook flink op HR-gebied en dit helpt me natuurlijk al om mijn doelen te bereiken: afstuderen en een goede carrière hebben. 

Ik denk dat het voor mij een zwaar, maar leerzaam jaar gaat worden. 

Vieren 

Uiteraard ga ik mijn verjaardag ook nog vieren! Alleen niet vandaag, aangezien ik morgen een tentamen heb. Voor mijn familie heb ik het vorige week al gevierd. Aankomende week krijg ik een dag vol verrassingen van mijn vriend Luuk! Ik ben heel benieuwd wat hij allemaal voor me heeft bedacht. Ik hou van verrassingen, mits ze onverwacht zijn, dus daar kan ik echt van gaan genieten! Verder vier ik over twee weken mijn verjaardag ook nog voor mijn vriendinnen. We gaan een pyjamaparty houden, maar wel overdag. Ik verzorg een heerlijke brunch voor ze en we gaan films kijken en spelletjes doen. Niet echt iets wat een standaard twintigjarige doet, die staat natuurlijk in een discotheek zich lam te zuipen...

Ik weet zeker dat dat heel gezellig gaat worden en dat ik zo toch nog ervan kan genieten dat ik "oud" aan het worden ben. Misschien moet ik mijn angsten toch maar opzij zetten. Er  is voor mij gewoon een nieuw tijdperk aangebroken. Dit kan heel spannend zijn, maar als ik mijn blog nu zo teruglees en kijk naar de doelen en wensen die erin staan, valt dat twintig jaar zijn toch best wel mee.... 

Taart voor jullie, omdat ik jarig ben!