Vorig jaar was alles anders

Laatst lag ik in mijn bed te bedenken wat er allemaal anders is en welke veranderingen in mijn leven gekomen zijn. Dit zijn er heel erg veel. Ik moest denken aan de zomer van 2014. Hoeveel dingen er in een jaar veranderen is bizar. Mensen komen en mensen gaan. Je leert nieuwe dingen en je groeit op. Als 19-jarige ligt de wereld nog voor me open en precies in je tienerjaren (en daarna natuurlijk ook nog) verandert er zoveel. Ik wilde dus even een babbeltje houden in deze blog over dingen die mij van het hart moeten. Een constitutionele persoon als ik vind verandering soms lastig. Alleen hoeft niet alles negatief te veranderen, heb ik ook wel gemerkt. 

Minder tijd met vriendinnen

Het eerste waar ik aan dacht is dat ik veel minder tijd spendeer met mijn vriendinnen. Iedereen is haar eigen leventje gaan leiden. Ik ben vaak bij mijn vriend en bezig met school en zo is er nog een vriendin vaak bij haar vriendje. Andere vriendinnen zijn druk met hun hobby's of met het studentenleven. Ik wil niet zeggen dat we uit elkaar groeien, want we spreken elkaar wel regelmatig, maar afspreken met elkaar of elkaar in het echt spreken is er minder bij nu. We lopen elkaars deur niet meer plat, spreken elkaar veel minder en het is niet meer zo dat we elke dag skypen, whatsappen of elkaar in de pauzes (op school) zien. We hebben minder meidenavondjes en minder lunches met elkaar. Ook gaan we niet meer zomaar tussendoor shoppen, naar het park of een ijsje eten. Dat was echt iets van de middelbare school. Nu moeten we weken van te voren een afspraak met elkaar maken en dan staat nog steeds niets vast. Dingen moeten soms verzet worden en er wordt echt moeite gedaan om een datum te prikken. Vroeger was het vaak gewoon: "Hey, kom je dit weekend naar mij?" 

Met als antwoord "Prima! Gezellig!" 

Ik denk dat dat bij het volwassen worden hoort en bij studeren en werken. Iedereen doet andere dingen en je hebt minder tijd voor elkaar. Ik vind dit soms erg jammer, afspreken met vriendinnen is niet meer vanzelfsprekend, maar misschien is het ook wel goed. Als we elkaar weer zien is het extra gezellig en heb je veel om bij te praten. Het hoort bij het leven denk ik. 

Rijlessen en beperkte vrijheid 

Vorig jaar volgde ik nog rijlessen, terwijl ik baalde dat ik nog niet kon afrijden. Het was druk bij het CBR en het duurde allemaal erg lang. Ik had het gevoel dat ik er klaar voor was, maar ik mocht van mijn instructeur nog niet afrijden. Ik had nog geen rijbewijs zoals nu. Ik werd moe van al die rijlessen en moest heel de zomer ook blijven rijden, aangezien je zoiets moet bijhouden. Je raakt er helemaal uit als je een tijdje niet rijdt. Inmiddels heb ik wel mijn rijbewijs en kan ik me eigenlijk niet meer voorstellen hoe het is om zonder rijbewijs te zitten. Ik pak vrij vaak de auto en het geeft zo'n groot gevoel van vrijheid. Je kunt heenrijden waar je maar naartoe wilt. Dit kan binnen Nederland zijn, maar ik kan ook zo naar België of Duitsland rijden als ik daarheen zou moeten. Vorig jaar kon ik me dat echt nog niet voorstellen en dacht ik dat die eindeloze rijlessen nooit voorbij zouden gaan en dat ik mijn rijbewijs niet in één keer zou halen. Ik heb het toch even mooi gehaald!

Ik had de liefde van mijn leven nog niet ontmoet

In 2014 had ik nooit gedacht dat ik mijn vriend Luuk zou ontmoeten. Ik had regelmatig een oogje op bepaalde jongens. Vooral op de middelbare school. In havo 5 had ik bijvoorbeeld een enorme crush op een jongen uit mijn klas en probeerde ik ook overal naast hem te zitten. Alleen deze jongen bleek aan de drugs te zitten en toen was de verliefdheid al vrij snel over. Mijn moeder zei altijd al dat ik me niet druk moest maken om al die jongens, want wanneer ik zou studeren en ouder zou zijn, zou alles goed komen en zou ik die ene jongen die ik zoek en bij mij past echt wel tegen het lijf lopen. Ik wilde dat toen niet geloven. Ik zou voor altijd alleen blijven, want welke jongen wilde mij nou? Aan het begin van mijn eerste studie jaar liep in Luuk tegen het lijf. Ik vond hem al vrij aantrekkelijk, maar wist nog niet dat dit HEM was. Ik probeerde tijdens de lessen al wel naast hem te gaan zitten en gesprekjes aan te knopen. Uiteindelijk moesten we een project samen doen en hadden we een groepsapp, waardoor ik aan zijn nummer kwam. We gingen met elkaar appen en spraken af voor een eerste date. Eigenlijk wist ik via de app al dat ik hem heel leuk vond, maar pas toen we afspraken met elkaar en een date hadden wist ik het zeker: ik ben verliefd.

Nu bijna 10 maanden later weet ik zeker dat ik met Luuk heel oud ga worden en dat hij de vader van mijn kindjes wordt. Iets dat ik vorig jaar niet had kunnen indenken. Vorig jaar wilde ik nog niet eens kinderen... 

Mijn kledingstijl 

Ook mijn kledingstijl is in een jaar tijd een beetje veranderd. Nog steeds combineer ik het liefste zwart met roze, draag ik vrij stoere rockkleding en veel T-shirts, maar ook kan ik zeggen dat ik wat vrouwelijker ben geworden dan ik eerst was. Ik draag nu zo af en toe een jurkje, iets wat ik eerst haatte. Voor mijn stage moest ik ook hakken aan, waar ik eerst niet goed op kon lopen, maar nu steeds meer aan begin te wennen. Ik draag steeds wat "nettere" kleding in plaats van zomaar snel een trui of T-shirt. Ik vind het leuk om te variëren in kleding. Vroeger zou ik nooit een jurkje gedragen hebben, maar nu heb ik er al wat minder moeite mee. Ik kijk gewoon per dag waar ik nu zin in heb. De ene keer is dat in mijn oude kledingstijl, dus iets dat stoer is in combinatie met schattig, bijvoorbeeld een spijkerbroek met gaten, een T-shirt met een doodshoofd, sneakers, maar strikjes in mijn haar en roze kleuren in mijn outfit. De andere keer is dat een schattig jurkje met ballerina's. Ik begin het beide leuk te vinden. Voor mijn studie en stages moet ik er sowieso netjes bijlopen, maar ook voor mijn vriend vind ik het leuk om me een beetje vrouwelijk te kleden. Ik voel me er al veel meer comfortabel in dan vroeger. 

Propedeuse, wat? 

Vorig jaar, voor ik aan mijn studie begon en net mijn havo-diploma op zak had, wist ik nog niet eens wat een propedeuse was en dat je dat kon behalen op een hbo-studie. Ik had geen idee en toen een klasgenoot van mij vroeg of ik in één jaar mijn "P" wilde halen, zei ik maar "ja", ook al had ik geen flauw idee waar hij het over had. Daar hield me daarvoor helemaal niet mee bezig en ik had ook niemand in mijn omgeving die ooit een propedeuse had behaald of het erover gehad had. Pas toen ik iets langer studeerde en ze op school gingen uitleggen dat je met elke 5,5 die je haalt studiepunten binnen krijgt, je je propedeuse (P) kunt halen als je 60 studiepunten hebt aan het einde van jaar 1 of jaar 2. Inmiddels weet ik heel goed wat dit is en heb ik binnen één jaar ook mijn propedeuse op zak! Vorig jaar wist ik echt niet wat dit was en had ik ook niet gedacht dat ik dit in één jaar kon halen, daar was ik toch niet goed genoeg voor? 

Reizen met de trein is toch super lastig? 

Vorig jaar was ik in totaal ongeveer 7 tot 8 in mijn leven met de trein ergens naartoe geweest. Ik vond het altijd maar lastig en spannend, vreemde stations, overstappen, sporen zoeken en in de trein zitten naast vreemde mensen. Ik was ook nog nooit alleen met de trein geweest, altijd met vriendinnen, ouders van vriendinnen of mijn eigen ouders. Pas toen ik naar mijn eerste schooldag ging in Leiden, ging ik voor het eerst alleen met de trein. Dat was spannend, maar ik had al geoefend met mijn moeder en wist hoe het werkte, waar ik moest uitstappen en hoe ik naar school moest lopen vanaf het station. Het was toen allemaal nog vreemd en nieuw voor me. Toen vond ik het ook nog erg bijzonder om in de trein te zitten. Nu is het een gewoonte geworden. Ik reis met de trein om naar school te gaan, naar mijn vriend te gaan, naar huis te gaan, maar soms ook als ik een uitje heb dat voordeliger is en korter is qua reisafstand, aangezien in een studenten-OV kaart heb, is het ook nog eens gratis op doordeweekse dagen. De trein is nu een eitje geworden en ik vind het ook helemaal niet meer zo speciaal als vorig jaar. 

Niet op vakantie gaan

Dit jaar gingen wij voor het eerst met ons gezin niet op vakantie. Elk jaar gaan wij naar dezelfde plaats in België op vakantie, alleen dit jaar had ons gezin daar niet zo'n zin in en besloten we thuis te blijven. Ik vond dit achteraf best jammer, want vaak op vakantie kom ik echt tot rust en aangezien wij al jaren op dezelfde plaats komen, voelt het voor mij ieder jaar weer alsof ik thuis kom, maar dan in mijn vakantieland. Vorig jaar zijn we nog wel geweest, maar ik dacht dat we dit jaar weer terug zouden komen. Dat is ook een beetje gebeurd, want we zijn met het gezin ook 2 daagjes daarheen gegaan (twee afzonderlijke dagen, we zijn heen en weer gereden). Alleen wilde ik er toch nog wel wat langer blijven en vond ik het best jammer dat we dit jaar niet geboekt hadden. Dit is het eerste jaar, dat ik mij herinner, dat we niet op vakantie zijn geweest. 

Ik heb een smartphone

Heel erg lang heb ik zonder smartphone geleefd, terwijl  iedereen in mijn omgeving er al eentje had, was ik degene die er altijd fel tegen was. Ik had nog mijn roze klap telefoon, waar iedereen vreemd naar staarde, terwijl de rest een ultramoderne Iphone had. Iedereen keek altijd op dat ding en vergat daardoor de wereld om zich heen. Mensen waren alleen maar aan het appen met elkaar en ik had er een schijthekel aan. Inmiddels heb ik ook een smartphone, door mijn studie moest ik er ook eentje aanschaffen. Dit was handiger om te communiceren met projectgroepen die ik had. Mijn mening over smartphones is wel iets bijgesteld. Ik vind het handig om er eentje te hebben en te kunnen whatsappen voor school of met mijn vriend, vriendinnen of moeder, maar ik ben zeker geen persoon die de hele dag met haar telefoon in haar hand rondloopt, van alles een foto of selfie maakt of continu zit te appen in gezelschap. Wel ben ik nog steeds fel tegen alles wat met social media te maken heeft: Facebook, Twitter en Instagram. Mij zul je ook niet zo snel zo'n account zien aanmaken. Ik vind dit privacy aantasting (ook al weet ik dat je zelf bepaalt wat je erop zet, toch ben je vinden op die sites...). 

Minder bang voor het onbekende

Ik ben minder bang voor onbekende dingen geworden. Vaak vond ik dingen die ik nooit gedaan had of nieuwe situaties heel erg spannend, maar door te gaan studeren, stage te lopen en personen te vertrouwen (terwijl ik dit niet snel toelaat), ben ik minder bang geworden voor het onbekende en ga ik met de flow, ook al weet ik niet wat er zal gebeuren. Soms krijg ik daar nog steeds de kriebels van, maar ik ben sowieso sterker daarin geworden dan een jaar geleden. Ik vond het doodeng om te gaan studeren en had er totaal geen zin in. Inmiddels weet ik dat het onbekende negen van de tien keer enorm meevalt en dat nieuwe dingen doen altijd spannend zijn, maar als je het niet probeert, zul je ook nooit weten hoe het zal zijn. Ik probeer nu minder van dingen te verwachten, dat betekent niet positief en niet negatief. Ergens blanco ingaan helpt mij enorm daarbij en hierdoor ben ik ook minder bang voor dingen die ik nooit eerder deed of gezien heb. 

Wat is voor jou anders in vergelijking met vorig jaar?