Mijn eerste jaar als student

Mijn eerste jaar als HRM-studente zit erop. Het was zo anders dan de middelbare school en anders dan ik aan het begin van mijn studie verwacht had. Ik wist totaal niet wat me te wachten stond en hoe alles werkte. Ik dacht dat het me allemaal niet zou lukken en dat ik niet gemaakt ben om te studeren. Uiteindelijk heb ik nu wel mijn propedeuse op zak, mag ik gegarandeerd doorgaan met mijn studie en ben ik over naar het tweede jaar. Hoe is mij het studeren bevallen? 

Beginnen is moeilijk 

Ik studeer Human Resource Management. Kort samengevat betekent dit dat je de bemiddelbaar bent tussen werkgever en werknemer. Je kunt er diverse beroepen mee uitoefenen in verschillende sectoren. Je kunt bijvoorbeeld loopbaanadviseur, intercedent, HR-manager, HR-adviseur, recruiter of personeelsfunctionaris mee worden. Aan het begin van de studie twijfelde ik eigenlijk of de studie wel wat voor mij was en of ik het hbo-niveau wel aankon. Ik had in de eerste periode al drie herkansingen: een voor een onderzoek over vergrijzing en twee voor allebei de tentamens die ik had. 

Meteen maakte ik me, als perfectionistische stresskip, enorm veel zorgen. Ik faalde nu al en wat als ik deze dingen allemaal niet zou halen? Het waren meteen de wat grotere opdrachten met de meeste studiepunten. Eigenlijk ging ik me op dat moment alweer op nieuwe studies oriënteren. Communicatie, psychologie, rechten, allemaal studies die ik in mijn HRM studie ook krijg, maar dan ter verdieping. Ik moest al een plan B hebben voor het geval ik mijn eerste periode  niet zou halen. Volledig tegen mijn verwachting in had ik in de herkansing deze drie vakken wel gehaald en betekende dat dus dat ik alle studiepunten van de eerste periode binnen had. Hoe bizar? Ik maakte me druk om niks en zocht zelfs al naar een andere studie, terwijl ik net was begonnen en er nog niks zeker was. Ik heb voor elk vak vier herkansingen en moet zorgen dat ik in één jaar minstens 50 studiepunten heb om over te gaan. Ik dacht serieus dat het boven mijn niveau lag en dat het me niet ging lukken, maar de eerste periode kwam ik er echt doorheen!

Groot verschil met middelbare school 

Ook moest ik enorm wennen aan de overstap van de middelbare school naar het hbo. Alles is zo anders. De manier van lesgeven, de leerlingen, het rooster, het gebouw, de toetsen, de normering en vooral het treinreizen. Aangezien ik in Leiden studeer en daar niet woon, ben ik 50 minuten onderweg met de trein en is de school op 10 minuten loopafstand. Dat is sowieso al een groot verschil, want als ik naar mijn middelbare school moest, was ik daar binnen een kwartier. Een ander verschil is dat je op de middelbare hard werkt om een goed cijfer te halen en gemiddeld goed te staan. Op het hbo en de universiteit gelden geen gemiddeldes meer; wanneer je een 5,5 haalt voor een toets, dan heb je deze gehaald en heb je je studiepunten binnen. Wanneer je al je toetsen en projecten met minstens een 5,5 haalt, krijg je je propedeuse. Hiermee kun je doorgaan met je opleiding en kun je niet weggestuurd worden en mag je zelfs een vanaf het hbo naar een universitaire studie doorstromen als je dat zou willen. Wanneer je je propedeuse niet binnen twee jaar haalt, moet je stoppen met de studie. Gelukkig kan ik zeggen dat ik wel mijn propedeuse gehaald heb en door mag gaan met mijn studie!

Waar ik ook heel erg aan moest wennen was het rooster. Ik was opeens twee dagen in de week vrij, die ik moest besteden aan zelfstudie en ging drie dagen in de week voor maximaal 6 uur naar school. Op de middelbare zat je gewoon de hele dag met een vol rooster. Ik vind het eigenlijk wel een voordeel om zoveel vrij te zijn en zelfstudie te doen. Dit is meer mijn ding en zo kan ik zelf goed inplannen wanneer ik wat doe. Dat is beter dan alles opgelegd te krijgen met veel kortere deadlines. 

Misschien vraag je je dan af wat ik beter vind, de middelbare school of hbo? Ik vind het beide wel leuk, maar als ik moet kiezen toch het hbo, omdat het qua studie veel rustiger is. Je hebt enorm veel te doen en het is lastiger, maar zoals ik al zei is het voor mij fijner wanneer ik aan zelfstudie doe en niet heel de dag op school zit. Aan de andere kant mis ik de pauze's van de middelbare school met mijn lieve vriendinnen wel. Door mijn studie zie ik hen ook een stuk minder en zijn onze momentjes echt iets speciaals geworden en geen gewoonte, zoals in de pauze wel het geval was. 

Veel samenwerken 

Op het hbo draait heel veel om samenwerken. Veel projecten doe je in groepen met klasgenoten, waarschijnlijk omdat je later in het beroepsveld ook veel moet samenwerken met collega's. Soms leidde het samenwerken tot enorme frustraties bij mij. Ik ben perfectionistisch en vertrouw eigenlijk alleen op mezelf. Gelukkig doet mijn vriend dezelfde studie en vertrouw ik hem wel, net als dat ik aan het begin van het jaar samen met een studiegenoot een tijdschrift moest maken over HRM en hij precies hetzelfde is als ik: netjes alles voor de deadline af hebben en inleveren, al het werk goed nakijken, niet afraffelen, op tijd beginnen en zorgen voor goed werk. Met hem heb ik heel het jaar door ook projecten gedaan en de samenwerking is enorm goed bevallen. 

Maar er waren ook mensen die ik niet kon uitstaan en soms heb ik zelfs ruzie gekregen met klasgenoten, omdat ze niet (goed) werkten of dingen niet op tijd af hadden. Ik kan daar niet tegen. Aan het begin van het jaar werkte ik samen met een meisje en zij werkte ook niet naar mijn zin. Ze deed alles op het laatste moment en leverde geen kwaliteit, toen durfde ik er nog niet zo goed iets van te zeggen, omdat ik bang was niet aardig gevonden te worden. Door het jaar heen is dit wel veranderd. Ik vond het toen eigenlijk niet meer zo belangrijk om aardig gevonden te worden. Ik zit voor mezelf op de studie en niet voor andere mensen, daarnaast ben ik er om te leren en niet om vrienden te maken. Toen heb ik dat van me afgezet en kon het me niet meer schelen als ik soms als een bitch overkwam. Achteraf was iedereen me wel altijd dankbaar, omdat we door mij ook echt hoge cijfers haalden. 

Stage 

Ik moest in mijn eerste studiejaar ook al stage lopen. Dit is bij de meeste studies pas iets wat je in het derde of vierde jaar gaat doen. Ik deed het al in mijn eerste jaar als oriëntatiestage. Het was erg lastig om een plekje te vinden, aangezien de meeste bedrijven allemaal hogere jaars zoeken, met meer ervaring. Na heel lang zoeken en veel afwijzingen besloot ik naar uitzendbureaus te stappen en me aan te bieden. Meteen bij de eerste, Tempo-Team, was het raak en mocht ik mijn cv opsturen. Dezelfde dag was ik aangenomen. Dat was zo'n opluchting, want de stage is 8 studiepunten en wanneer je geen stage hebt, mis je er al 8 en van de 60 punten die je kunt halen, moet je er 50 halen... Dat is toch wel een beetje eng... Gelukkig had ik een stage en ondanks dat ik het soms saai en eentonig vond, was het wel heel leerzaam en weet ik nu alles op het gebied van werving, selectie en sollicitatie. Een uitzendbureau is echt een goed opstapje voor een HRM'er. Ik heb mijn stage met een 8 afgesloten en had een 10 voor mijn stageverslag, dus die 8 studiepunten had ik ook sowieso binnen! Ook dat kon ik gewoon niet geloven! Ik zie de stage ook echt als een toevoeging aan je studie. De stof die je op school leert, kun je in de praktijk toepassen en het staat ook meteen mooi op je cv. 

Studentenleven 

Eigenlijk kan ik jullie helemaal niets vertellen over het studentenleven, want ik ben best een saaie student op dat gebied. Ik zit niet bij een studentenvereniging. Ondanks dat Leiden een studentenstad is, ga ik er nooit stappen of uit. Ik drink niet, ik feest niet en heb geen klassenuitjes. Ik ga naar school toe, ga met mijn vriend mee naar huis of ga naar mijn eigen huis, ik studeer en plof in de avond neer in mijn bed. 

Ik denk ook niet dat ik iets mis van het studentenleven. Ik ben niet het type van feesten en uitgaan en ik lees liever een boek (of werk aan mijn blog) dan dat ik ergens in een kroeg los sta te gaan. Daar is ook niets mis mee. Op de middelbare school was de belangrijkste les die ik geleerd heb dat ik er niet bij hoef te horen en me niet anders voor hoef te doen dan wie ik ben. Daar wordt je alleen maar ongelukkig van. Ik hoor wel verhalen van mensen in mijn klas die bij een studievereniging zitten. Zij hebben meestal een kater en hebben een x-aantal feestjes per week waar ze verplicht bij moeten zijn en daardoor kunnen ze zogenaamd niet aan een project werken. Daar heb je het al, dat zou al niks voor mij zijn als ik niet aan een project kon zitten, omdat ik naar een feestje zou moeten waar ik me dan heel erg ongemakkelijk zou voelen. Nee, danku. 

Terugblik 

Als ik zo terugkijk naar mijn eerste studiejaar, heb ik dit als positief , zwaar, maar toch vrij vlotjes ervaren. De tijd ging echt super snel en er is nu al een jaar voorbij. Ik heb wel heel veel stress gehad om alles te halen. Ik wilde per se in één jaar mijn propedeuse hebben. Dit is me wel gelukt, maar dat heeft me heel veel stress, slapeloosheid en tranen gekost. Ik ben er wel heel trots op dat ik het in één jaar heb gehaald en dat ik het hbo niveau aankan. Veel mensen hebben hun propedeuse niet of zijn gestopt met de opleiding. Van al die mensen is het mij wel gelukt en daar ben ik zo trots op! Ook al moest ik heel erg wennen aan de nieuwe vakken, opeens ga je in jargon praten en ben je beroepsgericht bezig, de onderzoeken, het samenwerken en alle andere dingen eromheen, ik integreerde wel en ben nu helemaal op mijn plaats. Ik heb nu (zonder studievertraging op de lopen) nog drie jaar voor de boeg en als deze zo snel gaan als dit jaar, ben ik er erg gelukkig mee. Ik vind studeren leuk, maar het hoeft van mij maar zo kort mogelijk te duren. Ik heb heel veel geleerd dit jaar en alles wat je nu leert, gebruik je sowieso in de toekomst, wanneer je een baan hebt. Ik had een paar jaar geleden echt niet kunnen bedenken dat ik dit zou bereiken. 

Hoe is jouw schooljaar je bevallen?